Bu köşede hep Balkanlar ile ilgili konuları yazmayı çalıştım.
Ama bu sefer toplumsal bir konuya değinmek istiyorum.
Millet olarak bazı özelliklerimizi üstüne basa basa vurgularız. Haksız da değiliz (değildik) aslında.
Yardımseverlik, hoşgörü, misafirperverlik, büyüklerimize saygı, ahlak...
Diğer toplumlara göre, özellikle Avrupa kültürüne göre bu değerlerin toplumumuzda çok daha güçlü olduğunu düşünürüz.
Peki, gerçekten öyle mi?
Bir hafta önce sağ el bileğimde oluşan tendon yırtılması sonucu ameliyat oldum. Malum ameliyat sonrasında, iki üç günde bir pansuman yapılması gerekiyor. Ağrılarım geçtiği için bu sefer kimseye de yük olmamak adına kendim gidebilirim diye düşündüm.
Dönüş yolunda hafif raylı sistem ve minibüs kullanmam gerekiyordu.
Vagon dolu, sağ elim ve kolum alçıda ve ben ayakta yolculuk yaptım.
Normal şartlarda orta yaşlı biri olarak bana yer verilmemesini kabul edebilirim, hatta kendimi genç hissettiğimden midir ne? O çocukluğumuzdan, yetiştirilme tarzımızdan dolayı hep yer verme bilinci devreye girer.
Ancak, yaşı kaç olursa olsun herkesin görebileceği bir yerde, vagonun ortasında bir eli komple alçıda olan birinin, diğer eli ile bir yere tutunarak ayakta yolculuk etmesi benim için inanılır gibi değil.
Nerden baksanız elli, altmış kişi var vagonun içinde. Böyle bir durumun görmezden gelinmesi, oturan o gencecik insanların hatta orta yaş ve üzeri kişilerin bunu içine sindirebiliyor olması yeni normalimiz mi acaba? Nerede kaldı bizim o övündüğümüz değerlerimiz?
Bu durumu normal olarak karşılayan tüm kişiler bu vagon içinde olamaz değil mi?
Hafif raylı sistemin her durakta daha da dolması sonucu iki durak önce inerek yürüme kararı aldım. Ufacık bir temas, benim için tehlikeli olabilirdi. Minübüs durağına kadar yürüdüm.
Neyse ki, minübüs boştu ve oturacak yer bulmuştum. Bir müddet sonra minübüste doldu. Yine bir hastane önünde bir kadın kucağında bebeği ile minübüse bindi. Daha bir yaşında bile değildi bebek...
İnanır mısınız? Kadın, iki dakika kadar kucağında bebek ile ayakta kaldı. Eli alçıda olan ben kadına yer vermek istedim. Bunu gören benden daha yaşlıca olan, elli yaşlarında bir beyefendi;
Siz oturun. Zaten eliniz alçıda diyerek kadına yer verdi.
Hastane dönüşü yaşadığım bu iki tecrübe bende o kadar büyük bir üzüntü yarattı ki...
Eminim birçoğunuz günlük hayatta bu tür örnekler ile zaten karşılaşıyorsunuz. Ve bu değişim artık toplumsal olarak yeni ahlaki normalimizi oluşturuyor.
Bu değişim beni korkutuyor. Ya sizi?
Ali Çolak 2 ay önce