Hep kanadı, düştüğümüzde dizlerimiz...
Bazen ağladık, bazende yaralarımızı sardık kendimiz...
Yüz yıldır süren ah şu garip yetimliğimiz...
***
Kolay değildi elbet, yüz yıl boyunca baskılara direnmek.
Makedonya'da Yücelci, Batı Trakya'da Sadık Ahmet, Rodoplar’da Türkan'dık biz.
Ama başardık... mahpuslarda yatarken, bir karakolda işkence görürken, namlular doğrulutulurken üzerimize, idama mahkum edilirken, kurşuna dizilirken hep yanımızda o güzel anadilimiz, Türkçemiz...
***
Günümüzde bir Balkan turu atma imkanınız olursa, bu güzel doğanın yanında güzel insanlarıda göreceksiniz. Sizinle aynı dili konuşan, aynı kültüre sahip insanları...
Onlar, tamamen farklı kültüre sahip halkların içerisinde, bağlı bulundukları devletlerin kendilerine karşı uyguladığı asimile politikalarına rağmen hala dillerini koruyabilen, Çimpe Kalesinin alınması ile Balkan Savaşlarının kaybedilmesi arasında akıncılık görevini üstlenmiş, Kuvayi Milliye hareketini oluşturan, bu bilincin Anadolu'ya yayılmasını sağlayanlardır.
Onlar, kaybedilen toprakları tekrar geri alıp tarihte ki ilk Türk Cumhuriyetini kuranlardır. ( Batı Trakya Türk Cumhuriyeti )
Onlar, sırf İstanbul düşmesin, Anadolu bağımsız kalsın diye bizim bağımsızlığımız için kendi bağımsızlığından feragat edenlerdir.
***
Şimdi şaşırıyoruz!
Almanya'ya, Fransa'ya diğer Avrupa ülkelerine işçi olarak gitmişiz. Çocuklarımız olmuş oralarda, torunlarımız olmuş...
Bir Yunanistan, bir Bulgaristan Türkü ile karşılaşınca;
-Sen, Türkçeyi nereden öğrendin?
-Anamdan, bubamdan, nenemden...
cevabını alınca şaşırıyoruz.
Onlara çok kolay Bulgar, Yunan diyebiliyoruz ama iki nesil içerisinde kendi çocuklarımız Türkçeyi Alamanyalarda unutmuşken, konuşamazken hem de hiç bir baskı altında kalmadan... yüzyıldan fazla esaret altında kalıp,asimile politikalarına uğramış ama hala Türkçe konuşan bu insanları görünce şaşırıyoruz
