Doğduğum Rodoplar... çayır çimeni, pınarlarından akan suyu, o temiz havası, saf ve temiz insanları, çelik çomak oynadığım arkadaşlarım, akrabalarım , tüm sevdiklerim...
Hepsini bırakıp nereye gidecektik? Tabi ki anavatana. Türkiyecilik çıkmıştı bizim deyimimizle... Başka nerede duyabilirsiniz bu tabiri? Türkiyecilik, kulağa ne hoş geliyor. 93 harbinden beri belirli aralıklarla hep olmuştu Türkiyecilik...
O sınır kapılarında günlerce bekledik, ne elde var ne avuçta...
Ama herkesin gözünde bir umut... Çocuklar kucakta, yaşlılar ağlamaklı... Kolay mı onca yılı bir çırpıda arkanda bırakmak? Ama herkesin gözünde bir umut!
Sınır geçildiği gibi öpüyoruz toprağı. Kimse bize toprağı öp dememişti oysa. Taaa en içimizden geliyordu, kalbimizden. Sanki 600 yıl önce de bu topraklardaydık. Tanıdıktı bir yerden. Balkanlar gibi, biz gibi, bizim gibiydi bu topraklar. Balkanlarda Türklük için verdiğimiz şehitler kokuyordu sanki bu topraklarda.
Biz bu toprakları Türk olduğumuz için öpüyorduk, biz bu toprakları ata toprağı olduğu için öpüyorduk. Biz bu topraklara, bu toprakları öperek geldik!
Suriye'den gelen göçmenler ile yıllarca karşılaştırdılar bizi. Aynı kefeye koymayın dedik. Biz Türk olduğumuz için kovulduk dedik. Ama birileri özellikle aynı cümle içerisinde kullandı bizi. Tabiki Suriye'den savaştan kaçanlarda gelsin, onlarda zulme uğramıştı, buna karşı çıkmadık. Sadece bizim göç olgumuzun dinamikleri ile bu göçün aynı olmadığını anlatmak istedik.
Son günlerde Türkiye'nin sınır kapılarını açması ile beraber Avrupa'ya açılan bu sınır kapılarında ki durumu hepimiz görüyoruz.
Göçmenlerin Avrupa sevdasına hepimiz şahit oluyoruz. Ölmeyi bile göze alıyorlar Avrupa'ya gidebilmek için...
Yıl 1989, aynı sınır kapılarını bizde kullandık. Ama bizler Türkiye sevdası ile kullandık. Dünya'nın birçok ülkesi bizlere kapılarını açmışken, biz sınırın bu tarafına geçtik. Hani hep dedikya bizi aynı kefeye koymayın diye... Aradan yıllar geçti, bizde aynı sınır kapılarını kullandık. Ve gördük ki,
Sınır kapıları aynı ama sevdalar farklı!
