Şu bir gerçektir ki, Türkiye kendisini çevreleyen toplumlar açısından dünyanın en şansız ülkesidir. Etrafımız bu kadar karanlık ve fakirlikle çevriliyken umudumuzun kırılması doğaldır.Bu kara tablodan kurtulmanın tek yolu aklı kullanmaktan geçmektedir. Ortalama üç buçuk yıl eğitim gören bir insan yapısıyla da kaderimizi değiştirebileceğimizi iddia etmek abesle iştigaldir. Yaklaşık seksen milyon nüfusa sahip bir toplumun insan kaynağını geliştirmesi kolay bir iş değildir. İnsanını küresel rekabete hazır hale getirebilecek seviyede eğitmek zor bir hedeftir. Ancak bunu yapmadan da refah toplumuna ulaşmak söz konusu değildir.Türkiyenin tüm sorunlarının çözümü eğitim seferberliğinden geçmektedir. Dünyada para edecek mesleklere hızlı adapte olacak dinamik bir eğitim sistemi kurulmalıdır. Bu sayede gençler hayata hedeflerle bağlanacaktır. Gelecek beklentisiyle her şeye dört elle sarılacaklardır.Bugün etrafınıza baktığınızda kimsenin mesleki başarıyla bir yere gelmiş birinden bahis etmediği fark edilecektir. İmar rantı, inşaat faaliyetiyle bir zenginleşme modeli ortadadır.Mesleğine emek vererek yıllarını çöpe atmış olan insan hikayeleri bilinirken hiçbir gençten formal eğitim aldığı alana yatırım yapmasını bekleyemezsiniz.Aslında ülkemiz insanının dünya vatandaşı olmasını sağlamasından sonrasında refah kendiliğinden gelecektir. Ancak fakirlikten, cehaletten iç huzuru bulamayan bir toplumun paradigma değişikliğini güdeme alabilmesi bile bir olaydır.Terör başta olmak üzere çekilen sıkıntıların çözümü fonksiyonel bir eğitim sisteminin kurulmasından geçmektedir. Cehaletin ortadan kaldırılması, hayattan beklentisi olan insanların oluşturduğu bir topluma ulaşılması mutlak hedef olmalıdır.