Bu topraklardan bir türlü terörü çıkarıp atamıyoruz. Bunun başlıca nedeni dışarıdadır ancak sorunun kökünün dışarıda olması bizim yapabileceklerimizin önemini azaltmıyor.Terörü lanetliyoruz, toplumumuzun ekseriyetinin teröre kredi vermediği de bir gerçek. Devletimiz elinden geleni yapıyor, şehitler veriyoruz ancak bizi yaralayan terör ortamı tüm bu çabalara rağmen gittikçe kalıcı hale gelmektedir.Orta yerde bir argüman vardır; terörün istediği korku yaratmak ve hayatımızı yönlendirmek, bu sebeple hiçbir şey olmamış gibi hayatımıza devam edelim. Canımız yanıyor, asabımız bozuluyor hiçbir şey olmamış gibi yaşamaya devam ediyoruz. Bu durumda terör daha ses getirici eylemlere başvuruyor.Artık terör karşısında hayatımızı normal akışında yaşama stratejisini bir yana bırakmalıyız. Ülkemize terör adı altında bir savaş açılmış durumdadır. Toplumsal bir seferberliğe ihtiyaç vardır. Kimden gelirse gelsin terörün kökünü kazıyacağımızı dünyaya haykırmalıyız. Gerekirse on milyonları meydanlara toplayarak terör gruplarına ve onlara destek verenlere korku salmalıyız.Terörle mücadele eden güvenlik güçlerinin hemen yanında olmak ve onlara moral destek vermek durumundayız. Ayrıca terörden zarar gören vatandaşlarımıza el uzatmalıyız. Diline, ırkına bakmadan tüm Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarına kucak açmalıyız.Ama terörü lanetlemeyenlere artık sabredecek gücümüz kalmadığını da biliyoruz. Teröre tepki koymayan insanlar bu saatten sonra demokrasiden dem vurarak elleri kollarını sallayarak bu milletle dalga geçememelidir.Terörle mücadelede halktan daha fazla yararlanılmalıdır. Bu güzel ülke ve insanlar savaş ortamının karanlığından süratle çıkmalıdır.