Çok tatlılar çok...
Bazen de insanın içini acıtıyorlar...
Anne kediler yavrularını gezdiriyor...
Yavrular sokağı görmenin sevinciyle, aylardır annelerinin sakladığı yerden kurtulmanın verdiği mutlulukla oradan oraya koşuşturuyorlar...
Bir mutlular ki, aç ama çok mutlular...
Biraz uzaklaşınca anneleri guruldamaya başlıyor...
Ne yapsın?
Çevredeki tehlikeleri hiç bilmiyorlar ki...
Zavallı annenin memeleri yerlere değiyor, belli ki aç, süt için yiyecek bulması, bu arada yavrularını koruması gerek...
Zorlu günler...
Aç ama mutlular.
Düşünüyorum tok bile olsak, mutsuzuz...
Daha fazlasının ne olduğunu görüyor, halimize bakıp kıskanıyoruz...
Elimizdeki, cebimizdeki ne ise daha fazlasını gönül istiyor... Doymuyoruz, şükretmiyoruz, mutsuzuz...
Eş, dost, çevre hep aynı...
"Ah bir tane daha olsa, daha fazlası olsa, daha çok olsa"...
Olsa da, olsa...
Hele ki sosyal medyada paylaşılan fotoğraflar, nasıl irite ediyor insanı...
Bu kadar görgüsüzlüğünü nasıl gözler önüne serebiliyorsun arkadaş?
Şuradayız, buradayız, bakın neler neler yiyoruz, foto üstüne foto..."
Gösteriş', bir insanın, kültürel zayıflığını yansıtma halidir...
Hani yine de anlayana, algılayabilene...
Aklımız, gözümüz, gönlümüz aç...
"Arsız" dediğimiz kedicikler kadar olamıyoruz...
Tek istedikleri, sıcak bir yer, biraz yemek, gerisi sevgi...
Vicdan tek başına işe yaramıyor akılda olmalı ki, işe yarasın...
Sıcak bir yuva veremesek de, hiç değilse biraz mama, bir kap su kenara bırakıversek...
Karınları doyunca hiç değilse hayatta kalma şansları artıyor...
Karşılıksız sevgi işte...
Hayata tutunmaları için, sana, bana ihtiyaçları var...
Lütfen biraz duyarlılık, sevmeyebilirsiniz, bu iyilik yapmanıza, insan vasfınızı korumanıza engel değil.
Kedisi, köpeği sokakta sizden gelecek biraz mutluluğu bekliyor... Onları mutlu etmek çok kolay...
Sevgiyle, mutlulukla kalın, gösterişten, görgüsüzlükten uzak kalın...
