TFF’nin tartışılan açıklamasına göre takımlar 35 kişilik kadrosunda 21 yabancı futbolcuyu tescil ettirebilecekler...
İlk 11’de 3 yerli oyuncu kuralı devam edecek. 21 kişilik maç kadrosunda 14 yabancı bulunacak ama bunlardan sekizi sahada olabilecek...
Mevcut oyuncuları geliştirmek ya da yeni genç oyuncular yetiştirmek gibi ‘zahmetli’ işlere girişmektense parayı bastırıp, yaşları itibarıyla adeta birer tecrübe abidesi(!) sayılabilecek yabancı oyuncuları takıma katmak çok daha kolaylarına geliyor...
Nitekim transferin bitimine yaklaşık 23 gün daha olmasına karşın 3 İstanbul kulübü ile Trabzonspor’un kadrolarına kattıkları yabancı oyuncusu toplamda 37!
Her fırsatta 85 milyonluk nüfusu ve bu nüfus içinde yüksek oranda yer tutan gençleriyle övünen bir ülkenin futbol düzenini ve politikasını belirleyen bütün kurumsal ve kişisel bileşenleri (federasyon, kulüpler, yöneticiler, teknik direktörler, spor eğitimcileri) adına utanılacak bir durum.
Kulüpler, futbol hayatının sonuna yaklaşan ve son bir yüksek ücretli transfer gerçekleştirme peşinde olan yabancı oyuncuları tercih etmekten vazgeç(e)miyorlar...
Oysa bir zamanlar transfer sezonlarında ‘kaçırılacak kadar’ değer bulurdu yerli futbolcular.
Futbol okullarımız yoktu, altyapı masalları sadece genç takımla sınırlıydı.
Altyapıdan çıkan futbolculara define sandığından çıkan değerli mücevherler muamelesi yapılırdı. Sahalar çoğaldıkça üretimin artacağını zannettik.
Oysa para çoğaldıkça üretim azaldı.
Şimdi transfere bakıyorum da…
Yabancıların istilasına uğramış gençler ülkesinde, gelecek nasıl gelecek?
İnsanları büyüleyen o sihirli genç ayakları nerede bulacağız?
Parayı bulduk bu hallere geldik. Şimdi ‘ateşi yeniden bulmak zamanı…’
Ancak paranın yanında ateşin lafı mı olur?
Olmuyor zaten.
O yüzden ‘yabancılaşmamız’ da tüm hızıyla yol alıyor.
