Şehirlerimizde 'futbol okulu' panayırlarının kurulduğu mevsimdeyiz. Türkiye'de altyapının ciddiyeti hep sorgulanıyor ama ciddi bir sorgulama olamıyor bu.
Bursaspor’da da altyapıda Hakan Çenkçiler ile ekibi gitti, Faruk Sağlam ve ekibi göreve geldi. Gidenlere teşekkür edelim, iş başı yapanlara başarılar dileyelim.
Yeri gelmişken bu konuda bugün Bursaspor’da geriye dönüp biraz nostalji yapalım...
Yakın geçmişte (Ocak 2021) de kaybettiğimiz bir alt yapı efsanesi Hasan Bora’yı minnetle rahmetle analım. 70’li yılların başından itibaren başlayan son 5-6 seneye kadar dayanan bir başarı öyküsünün kahramanıdır o...
Sözünü ettiğimiz o yılların ortasından itibaren son dönemlere kadar Yeşil Beyazlı formayı giyen, büyük bir çoğunluğu efsane kimliği ile tarihe geçen Bursaspor patentli ne kadar futbolcu varsa hepsi onunun eseridir. Hemen hepsine eli ayağı dokunmuş, hatta bazılarına ‘öğretmenin vurduğu yerde gül biter’ kıvamında yanaklarına fiskesi de değmiştir. Allah vergisi yeteneğiyle futbolcu olacak küçük yaştaki bir bebeyi hemen keşfedecek bir sezgiye sahip olduğu söylenir... Öyle ki oğlunda o yeteneği görememiş olmalı ki; kızını Bursaspor bayan futbol takımına gönderecek kadar inatçı ve de inançlı bir yapıya sahipti!
Güler yüzlü ciddiyetiyle, insanın çocuğunu güvenle emanet edeceği, üniversite eğitimli eski usul ‘öğretmen’ duruşlu bir adamdı. İşini ezbere bağlamamıştı, sürekli altyapı çalışması üzerine kafa yorardı. Genç sporcuların kişisel gelişimleriyle ilgilenmek gerektiğini düşünürdü. Şöyle diyordu: ‘Hem saha içinde hem saha dışında, her atmosferde çözüm üretebilen, olumsuz ortama kapılmayan, insan ilişkileri düzgün, her gittiği yerden kendinden söz ettiren, iz bırakan sporcular yetiştirmek istiyoruz. Çocukların hayat görüşleri genişlesin, adam gibi sporcu olsunlar. Her şeyden önce medenî insan olsunlar.’
Onu kısa bir etiketle tanıtmak istersek yakın geçmişe kadar sadece ülkemizde değil yurtdışında da nam yapan “Vakıfköy Madeninin’ mimarıdır Hasan Bora...
Merhum Başkan Murat Gülez’den dinlediğim bir anekdotla bitirelim.
‘Soğuk bir kış günü... Bursaspor A2 ile Gölcük takımı maç yapıyordu. Bir yönetici arkadaşımın arabasıyla Vakıfköy’e gittim, sahaya uzak bir yerden maçı izledim.
Çocuklar ellerinde eldivenler, başlarında bereler, durmadan koşuyor, soğuğu hissetmiyorlardı. Kenarda iki takımın hocası, bir de Hasan Bora. Uzun bir mont giymiş, elleri ceplerinde, burnu soğuktan kıpkırmızı. Maç bitene kadar orada kaldı, içeri girmedi. Oysa odası sahaya bakıyor, yukarı kafeteryaya da çıkabilirdi. Ama hayır, oyuna ve çocuklara yakın olmak istiyordu. Futbol okulunda yetişip altyapıya geçen çocukların hepsini isim isim tanıyordu. Hangisi kendisini geliştiriyor, izliyordu. Yüzlerce gencin hayatının iyi yönde değişmesini sağladı.’
Futbolun da, her şeyin de altyapısının ilgi ve sevgi emeği olduğunu düşündüren biriydi Hasan Bora. Anısı, hoyrat altyapılarımıza bir değişim ilhamı olsun.
