Kaybedilen her maç sonrası kameraların karşısına geçen hocamız sakin bir üslupla yarınlar adına umut verici söylemlerle camiaya pembe mesajlar gönderirdi...
Ne var ki; son Bolu beraberliği sonrası bitmiş, tükenmiş bir adam vardı TV ekranlarında!
‘Neden kazanamıyoruz anlayamıyorum’ diye konuşmasına başlayan ‘lig devam ediyor’ sözleriyle de noktalayan morali sıfır, kendine, takımına ve asıl önemlisi futbolcularına güveni sıfırın altında bir hoca!
'Anlayamıyorsan, hâlâ anlayamadıysan' belli ki anlayamayacaksın. O zaman Bursaspor'un da başında kalamazsın!
Çok acı ve çok düşündürücü hâliyle 'Kendini bile kurtaramayacağını ortaya koyan' bir teknik adamın Bursaspor'u düştüğü girdaptan çıkarması bir mucize ile eşdeğerdir.
Böylesine ruhsal bir çöküntü yaşayan bir hoca Bursaspor'a hayat veremez, taraftara, hele hele futbolcularına asla coşku ve moral şırınga edemezdi...
Yaşanan onca hayal kırıklığına ve de 8 maçta sadece bir galibiyet alabilen bir teknik adama gösterilen tahammülün altında sanırım ‘dere geçerken at değiştirilmez’ misali amatörce bir düşünce yatıyordu. Sonunda görülmüş olmalı ki bu gidişle ‘ortada ne dere ne de at kalacak’ -zararın neresinden dönülse kârdır- hesabı düğmeye basıldı bana göre geç de olsa doğrusu yapıldı.
Peki; bu saatten sonra hoca değişikliği 'takımı düze çıkarır mı' derseniz, onu bilemeyiz...
Bizim bilip bilmememiz önemli değil, zaten onu Mustafa Er’de bilemiyor. Ayağının tozuyla geldiği Özlüce’de basının karşısına geçen sevgili kardeşimiz ‘Sözün bittiği yerdeyiz’ ifadesiyle durumun ciddiyetine işin vahametine dikkat çekerken, ‘bu takım daha iyi işler yapabilir’ diyerek futbolcularına gaz vermeye çalışıyor.
Tamer Tuna’nın söylediği gibi hayat devam ediyor; onsuz da sürecek tamam... Ama geride bıraktığı Bursaspor mevta!
Ona ne diyeceğiz?
