Çok net pozisyonlar yakaladı, mücadele etti, kazanmak için elinden gelen gayreti gösterdi, büyük uğraş verdi.
Rakibin 3/6 şutuna rağmen, 4/18 şutla maçı tamamladı.
Hakemin engellerine takıldı, vermediği kararların kurbanı oldu.
Ancak gol atamazsan, bunların hiçbirinin bir önemi kalmıyor ne yazık ki...
Normal şartlarda şu futbol alkışlanır, sonuç için de sırt sıvazlanır, bir dahaki maça bakılır.
Ama işte sorun şu ki, şartlar normal değil.
Rakibin kim olduğu, konumu, kadro kalitesi bir yana, her hafta ölümüne kazanman gereken bir cenderenin içindesin.
Kalan haftalar için iyi oyunun umut veriyor olması dışında bir kazancımız şu an için yok ne yazık ki...
Namık'ın 67 ve 90+2'de kaçırdığı iki net pozisyondan hiç yoktan biri gol olsa, burada bambaşka şeyler konuşuyor olacaktık ne yazık ki...
Şanssızlık, kısmetsizlik konusuna zaten hiç girmeyeceğim.
Kaybedilen her puan ağır kan kaybıdır.
Hedefimizin ne olduğunu da kimsenin bildiğini sanmıyorum ya gerçi...
Yönetiminden futbolcusuna kadar ilk hedef ligde kalalım, sonrasına öyle bakalım, minvalinde herhalde...
Maç sonunda Furkan Emre Ünver'e sordu muhabir arkadaş, "Taraftara bir mesajin var mı?" diye...
Furkan, "Biz birbirimize sarıldık, taraftarımız da bize sarılırsa bu işi başarırız" dedi.
Kaldı 18 maç...
O halde herkes açsın kollarını...
Vakit sarılma vakti...
Ama umuda, ama hayallere, ama inanca...
Yüreğiniz nasıl isterse...
Açın kollarınızı, sarılın...
Hasılı;
Öleceksek de, güleceksek de beraber olsun...
