Ne oluyor böyle?
Ne aksiyonsuz, ne reaksiyonsuz, sesi kısık, tepkisiz, sessiz sedasız bir camia olduk biz.
Tamam dünyanın sonu gibi davranalım demiyorum ama bir yandan da dünyanın sonu gibi bir şey değil mi ya?
Bizim Bursasporumuz ne hale geldi, yaprak kıpırdamıyor.
Bir sampiyon olduğumuzda uyuştuk böyle zafer sarhoşluğundan, bir de düştükten sonra...
Lig A'daki iki sezonu hatırlıyorum da, şu anki haleti ruhiye, o dönemin yanından yakınından geçmiyor.
Nasıl bir his kaybıdır bu...
Canımız, ciğerimiz söndü, dibi gördü ama kafalardaki sis perdesi kalkmadı bir türlü.
Ne bu efsunlu hâl?
Sosyal medyadaki klavye delikanlılarının "düşün, sürünün, amatöre kadar yolunuz var" vari haset ve egomanyak halleri bile hissizliğimiz kadar canımı yakmıyor...
Artık bir silkinip kendimize gelsek mi?
Aksiyon alması gereken sinir uçlarına dokunsak mı?
Mesela yönetimin planı nedir?
Düştüğümüz günden bu yana geçen süre azımsanmayacak kadar uzun.
Vakit su gibi akıp giderken, mali krizin plan ve programı yapılıyor mu, yapıldı mı, yapıldıysa ne gibi hamleler gerçekleşecek?
Tamam para lazım da, başka ne lazım?
Sen, ben, o, bizlere düşen görevler neler?
Tahta konusunda ne gibi bir düşünce ve çalışma var?
Hoca kim olacak, kadro yapılanması nasıl şekillenecek?
Kulüp içinde hangi gereksiz masraflardan tasarrufa gidildi ya da gidilecek mi, veya hâlâ ne bekleniyor?
BURSİAD'ın 'diriliş' mottosuyla ortaya attığı projeye kimler sahip çıkıyor?
Vaktiyle etinden sütünden yararlandıkları Bursaspor için koskoca şehrin devleri artık "bıktım"cılık oynamaktan vazgeçmeyi düşünüyor mu?
Bir deprem yaşadık, hem de hayli şiddetli.
Enkazın kaldırılması gerek ve cansiperane bir çaba, insanüstü bir gayret içinde olmamız gerekirken, kolları çoktan sıvamış olmak yerine birbirine bağlayıp seyre dalmış neyi bekliyoruz?
Şiddetli bir fırtınanın çıkıp da bu içler acısı yığını ortadan kaldırmasını mı?
Öyle bir gün, öyle bir durumdayız ki, ben Bursasporluyum diyen herkesin el ele vermesi bile yetmeyecek neredeyse ama inanılmaz bir durgunluk hâli var.
Artık herkes yanındakini dürtsün, lütfennnn...
Bir Anadolu zaferinden, yok oluş destanına evriltilen (!) Bursaspor'u, kurtaracaksak, ayağa kaldıracaksak, yine biz yapmayacak mıydık?
Hani biz bize yeterdik?
Hani kalan sağlar bizimdi?
Hani sevdamızı terk etmiyorduk?
Lütfen, lütfen...
Herkes birbirini yiyor, kimse kimseyi beğenmiyor, herkesin kaşının üstünde gözü var, sürekli bir düşman yaratma hâli, herkeste bir 'en büyük Bursasporlu benim' halleri.
Bırakalım şimdi bunları bir kenara ne olur, hiç sırası mı Allah aşkına?
Bursaspor'un hepimize her zamankinden çok daha fazla ihtiyacı var.
Biz birbirimizle uğraştıkça, kendi hâline bıraktığımız Bursaspor'u alıp yerin dibine soktular.
Meydanı boş bıraktıkça krallıklar kurdular.
Kemire kemire alaşağı ettiler.
Kudretimiz yetmedi, öyle bakakaldık.
Lütfen, lütfen...
Yeniden camia olabilir miyiz artık?
Evet, nereden başlıyoruz, napıyoruz şimdi?
Birisi, birileri Allah aşkına o işaret fişeğini atsın artık.
Benim canıma tak etti bu sessizlik, sizin etmedi mi daha?
