Tüm yaşanmışlıkları da yanımıza alıp, beyazlar içinde ebedi yolculuğumuza çıkacağız.
Yapayalnız, bir başına, hiç kimse olmadan, sadece ve sadece yaşanmışlıklarımızı yüklenip, yürüyüp gideceğiz bu fani dünyadan.
Kavgalar geride kalacak, hırslar, savaşlar, belki de bir hiç uğruna yapılan mücadeleler, verilen ödünler…
Sonra kırılan kalpler, üzülen yürekler, can yakan tüm sözler…
‘Ne içindi, ne kazandım bu uğurda?’ demeye fırsat bile bulamadan…
İyiliklerimiz de öyle, bütün sevinçlerimiz de…
Mutlu ettiğimiz her kalp, yardım elini uzattığım her canlı, şükür sebebi olduğumuz her nefes de…
Tek bir şeyi yadigâr bırakacağız bu hayatta, safiyane sevgiyle bağlı olduğumuz Bursaspor’u…
Tıpkı babalarımız gibi…
Adını bilmeden, hiç tanışamadan, omuz omuza tezahürat yapamadan yitirdiğimiz nice Teksaslı gibi…
Gün, her şeyi bir kenarda bırakıp sıkı sıkı birbirimize sarılma günü…
Formaları yeniden kuşanma günü…
Rahmetli şampiyon başkanımız İbrahim Yazıcı’nın, Fehmizat ağabeyin, çok değerli Onur Zerey’in, ölmeyen, kalplerde yaşayan tüm Teksaslıların kıymetli hatrı için.
Yeniden dirilmek bizim ruhumuza nakış gibi işlenmiş. Yiğidi düştüğü yerden kaldırmak için, bir olma vakti.
Çok bedel ödendi, canlarımız çok yandı, yüreğimiz son yıllarda fazlasıyla dağlandı.
Vicdan muhasebesi yaptığımda şimdi belki;
Seni sevmeyi ağır ödüyorum… Kalbime taş bastım, eski günlerin özlemiyle yanıp tutuşurken, geleceği ise her şeye ama her şeye rağmen umutla besliyor ve bekliyorum.
Tertemiz Şampiyon Bursaspor’a yakışır bir duruşla, her nerede olursan ol dimdik arkanda olacağıma, ömrüm yettiğince sadece seni seveceğime and içiyorum.
Çünkü ben ‘Seni Annem Gibi Sevdim.’
Ve işte o yüzden,
Gün gelip, göçüp gittiğimizde de, ‘Yeşil beyaz olsun bizim mezar taşımız’ diyerek, duygu denizinin içinde gözü yaşlı bir şekilde yazdığım bu yazıya noktayı,
‘Biz de bir gün elbet öleceğiz, Bursaspor sen çok yaşa’ ile noktalıyorum…
Son söz;
Formalar nefis, tanıtım videosu enfes… Emeği geçenlerin elleri, yürekleri dert görmesin…
Bize yakışan tam da budur…
