Tamer Tuna’nın ara transferde takıma 4 takviye yapılacağı yolundaki açıklaması camiayı yeni bir beklenti içine soktu. Bir zamanlar, rakiplerini el ense çekerek, kündeye getirerek yere seren Bursaspor’un, son sezonlarda ‘ensesine vur, lokmasını al’ pozisyonuna düşmesi, gelecek adına endişe verici.
Peki, 4 takviye Bursaspor’u ayağa kaldırmaya yeter mi?
İsabetli seçimlerle ihtiyaç duyulan mevkilere açığı kapatacak nitelikte isimler transfer edilirse neden olmasın?
Sezon başı ‘yeniden yapılanma’ başlığı altında ‘çılgınca yenilenmenin’ bedeli ağır oldu. Yapılan onca transfer Timsah’ı kuru kalabalıktan oluşan bir takım kimliğine büründürdü.
İyi takım yapmak, seyirciyi mutlu etmek, hele de sonunda zirveyi yakalamak futbolda tabii ki ‘büyük keyif’tir. Ama transferlerde yanılıp, kazanç hayalleri üstüne yanlış hesaplar yapmak bazı takımları öylesine içeri atar ki, sonraki yıllarda çık çıkabilirsen bu işlerin içinden...
Mesela, 2003-04 sezonu...
Ana ve ara transferde kadrosunu toplam 14 yeni isimle şişiren Bursaspor’u küme düşmekten 3 teknik adam bile kurtaramadı!
Yine Samet Aybaba döneminde Brezilya sahillerinden Bursa’ya getirilen bir uçak dolusu Sambacı’yı geri postalamak için Ertuğrul Sağlam az uğraşmadı.
Ara transferde nokta atışı yapmak büyük beceri ister. Bu dönemde yerlisi yabancısıyla piyasa çıkmalarla çakmalarla doludur.
Elek üstünde kalanlar ise daima çok pahalı olurlar.
Pazarlıklar gizli gizli uzun süre devam eder. Ancak son anda kesilen rakamda, birkaç milyon Euro’ya el sıkışılır, yanlış ve doğru işte süreçte yapılır yani anlaşmanın sonunda..
Demek istediğim odur ki, ara transferde son kozlar oynanırken, çok iyi düşünmek gerekir. Çünkü Bursaspor’un kendine özgü ekonomi kaosu da, forma reklamında olduğu gibi artık sponsorluk hovardalığını geriye itmektir.
‘Son pişmanlık’ faydasız kalacağına göre şu günlerde çok dikkatli olmak gerekmez mi?
