Bolu ve Balıkesir galibiyetleriyle mini bir seri yakalayan Bursaspor yükselişe geçti geçmesine de bu tablo camiayı pek kesmemişe benziyor. Özellikle üst sıra takımlarının da maçlarını benzer biçimde kazanıp Bursaspor’un durduğu yerle zirve arasındaki makasın açılması haliyle bir karamsarlık yaratıyor.
Bunun ötesinde kazanılan maçlarda sergilenen futbolun yeterince tatmin etmeyişi de gelecek adına veriyor taraftarda. Eskiden takımlar kötü oyunla 1-0 maç aldılar mı, taraftarlar ‘3 puan olsun çamurdan olsun’ zihniyeti ile mutlu olurlardı.
Çünkü Türkiye'de "Önemli olan 3 puandır" gerçeği var... Ama artık kazın ayağı öyle değil! Seyirci artık 3 puanın ötesinde şeyler istiyor. Bunu sağlamayanları, vermeyenleri, veremeyenleri tepkiyle karşılayacak bir seviyeye geldi. Artık "Eski tas-eski hamam" dönemi bitti.
Türkiye, "Önemli olan 3 puan" aldatmacasıyla, daha önce kimsenin adını bile duymadığı Yeşil Burun Adaları adlı garip bir ülke karşısında bile (FIFA sıralamasında) geriye düşmüştü.
Bu ayıptan da öte, rezil bir durumdu... Seyirci bu yüzden tribünlerden kaçıyordu. Nitekim 3 İstanbullu da olduğu gibi Bursaspor’da son dönemlerde boş tribünlere oynamaya başladı.
Şüphesiz bazı takımlar bazı maçlar istisna teşkil ediyor... Sayısal olarak yeterli olmasa da öyle 90 dakikalar seyrediyoruz ki, yürekler ağızda top teniste olduğu gibi bir o sahada bir bu sahada... İzlemekten gına geldiğimiz o mızmız/sinameki/uyuz futboldan eser yok ama heyecan var keyif var... Mesela 10. haftadaki son Kocaelispor-Gençlerbirliği karşılaşması...
Maç içinde ne zaman ne olacağı anlaşılmayan 90 dakikada sayısız med-cezirler yaşadı. Oyun oynanırken "Şu takım kazanır-Bu takım kazanır" diye hüküm verilebilecek maç ortamı yoktu.
Her an her şey olabilirdi. Her şey oldu. Onun için de Bursaspor taraftarı vurdu mu ses getiren çatır çatır futbol sergileyen bir takım istiyor.
Nitekim Özcan Bizati hocamız da ‘maçları artık gümbür gümbür kazanmalıyız’ demiyor mu?
