Yıllardır yaşamadığımız, her yönüyle böylesine hiç tanık olmadığımız bir genel kurul oldu… Yazıya girişte ‘ilginç’ sözcünü kullanmamızın temelinde yatanlara gelince…
Kongreyi yöneten ‘Divan Kurulu’nun bugüne kadar camianın bildik/klasik/tanıdık geçmiş genel kurulardan hiç de aşina olmadığımız isimlerden kurulmuş olması bizler için dikkat çekici bir ayrıntı oldu. Yıllardır kongre takip eden basın tribünündeki onca meslektaşımın tanımadığı ‘Divan Başkanı’ Sayın Emre Akçil ve ekibini objektif ve başarılı yönetimlerinden dolayı kutluyorum. Yerinde ve anında müdahalelerle tansiyonu düşürerek kongrenin olaysız geçmesini sağladılar.
Küme düşmüş, her yönüyle çökmüş, gırtlağa kadar borca gömülmüş bir kulübün genel kurul üyelerinin kuzu gibi sessiz/sakin kalmaları mümkün mü?
Haliyle böylesine bir atmosferde delegeler burnundan soluyacak, gergin anlar olacak, tartışmalar yaşanacak.
Ali Ay yönetiminden sadece Sezer Sezgin’in genel kurulda yer alması, mali bilanço ve faaliyet raporlarının hiç vazifesi olmadığı halde geçici divan kurulunca okunması şaşırtıcıydı!
Tek aday olması nedeniyle seçimin sandığa gitmek yerine el kaldır-el indir komutuyla gerçekleşmesi ise belki de kulüp tarihinde bir ilkti!
Şu bir gerçek ki; renk aşkı ile girilen kongrelerin kaybedeni olmaz, kazananı olur… O da Başkan Mestan’ın teşekkür konuşmasında vurguladığı gibi sadece Bursaspor’dur.
Ortaya çıkan tablo sonrası şu gerçeği Bursaspor’a gönül veren herkes artık kabullenmek zorunda…
Mesut Mestan’ı Kanun Hükmünde Kararname ile zorunlu tutulmamıştır.
Onu gördüğünüzde boynuna sarılmak içinizden gelmeyebilir, sevmeyebilirsiniz.
Ama saygı göstermek zorundasınız.
Ona yapılan saygısızlık Bursaspor'a, genel kurula ve de kulübün tarihine yapılmış sayılır.
Unutmayın başkan o, mühür onda…
