Mevlana Celaleddin Rumi'nin son dönem eseri Mesnevi'deki bu ifade…
Dünkü Antalya-Bursa maçının sanki günümüze tersten yansıması gibi!
Bugüne kadar son düdük çaldığında hep gün batımının solgun yüzünü gören Timsah…
Haftalar sonra güneşin ilk parlak ışıklarını gördü hem de bir Akdeniz akşamında.
Bakkalın çocukları dün gece Antalya’da sapına kadar futbol oynadılar.
Ellerinde/ ayaklarında/yüreklerinde/beyinlerinde neleri varsa sahaya koydular.
Sahanın her metre karesini daralttılar, ev sahibine bir tabure koyacak yer bırakmadılar!
Antalya defansının ikiz kuleleri Diego ile Celutska’nın tepesinden Chedju’nun attığı golle…
Hak ettikleri 3 puanı sarıp sarmalayıp hasretle onları bekleyen Timsah yuvasına döndüler.
İlk yarı dâhil oyunun büyük bir bölümünde güney temsilcisine ait bir çift kramponun…
Bursaspor ceza sahasına ayak basmadığını söylersek inanın abartmış olmayız.
Çünkü sahada uzun zamandır görmeye alışmadığımız farklı bir Yeşil Beyazlı takım vardı.
Geri üçlüde Umut Meraş, Chedju ve Ertuğrul ile sağlam duran…
En uçtaki Umut Nayır’ın hemen arkasında çapraz koşularla…
Lima ve Shehu ile rakip savunmayı hallaç pamuğu gibi dağıtan…
Ezberden değil yürekten oynayan, terini son damlasına kadar sahaya akıtan…
Eski görkemli günlerini geç de olsa sonunda hatırlayan bir takımdan söz ediyoruz.
Saha içine inip şöyle bir dolaşırsak…
Badji arı gibi çalıştı, Saivet kendini aştı, Umut Nayır ustalığa adım attı.
Maskeli süvari Onur Atasayar sahada basmadık yer bırakmadı.
Dinamo gibi çalışan Aytaç Kara kim bilir kaç kilometre yaptı?
Varoluş felsefesinin sahibi Descartes yaklaşık 400 sene önce ne güzel söylemiş…
‘Düşünüyorum o halde varım’ diye…
Bursaspor’da dün gece kendisine ‘SÜPER’di öldü/PTT’ye gömüldü ’gözüyle bakan dosta düşmana…
Ilıman bir Akdeniz akşamından sanki ünlü düşünürün sözleriyle seslendi:
‘YAŞIYORUM O HALDE VARIM…’
