Timsah öylesine katı bir savunma yapıyordu ki; bırakın ‘Çanakkale Geçilmezi’ Cebelitarık/Süveyş/Panama kanalını geçilmezi oynuyordu!
Geçen haftaki yarım düzinelik Antalya galibiyetinden olsa gerek Samet Hoca’nın Kartal’dan çok korktuğu takımının sergilediği ‘Cafer bez getir’ futbolundan belliydi.
Oysa akıllı/soğukkanlı/bilinçli bir oyunla defansı tercih başka şey, rakibinden korktuğun için sinmek bir başka şeydi…
Sözün özü Bursaspor oynamak yerine oynatmamayı tercih edince ilk 45’te tek kale bir oyun sergilendi!
Öyle ki kaleci Karius ilk devreyi top tutmadan yere yatmadan bitirip ütülü kazakla soyunma odasına gitti!
Burak’ın ilk golünde Barış’ın adamını unutması, ikinci de ise Vergini’nin topu kaptırması anlaşılır ve de affedilir gibi değildi!
Tabelada iki farklı geriye düşen Timsah ‘öleceksek adam gibi ölelim’ felsefesi ile…
Hücum moduna geçti ama Beşiktaş çoktan Dolmabahçe’den atı alıp Üsküdar’a geçmişti!
Burada sormak gerekmez mi?
Tam 62 dakika aklınız neredeydi?
Futbolun doğasında yenilmek de var.
Timsah ilk kez Beşiktaş’a yenilmiyor ki!
Nitekim 2009’dan bu yana İstanbul’dan gülerek hiç dönememiş…
Mağlup olmak önemli değil, böylesine ezilerek mahcup olmak kötü…
İki takım arasındaki 100.maçta yüzümüzün kızarması insanı kahrediyor!
Lafı uzatmanın gereği yok…
Bursaspor’un istikrarlı bir kayıp programı var artık.
Bu takımın en hazin gerçeği; ruhsuzluk!
Tanımlaması; toplu intihar!
Futbolcu beyler maçlara rengarenk cafcaflı ayakkabılarıyla çıkıyorlar…
Ancak galibiyete değil Bursaspor’un katline yürüyorlar!
Bu takım buralara boşuna gelmedi.
Getirenler orada koltuklarında hâlâ!
MAÇIN ADAMI: Muhammed Şengezer
Farkı önledi, muhtemel bir rezaleti pençeleriyle gölgeledi.
