Bursaspor’da kongre sonrası yeni bir dönem başladı. Her başlangıç umuttur, heyecandır... ‘Hiçbir şey için geç değildir’ derler ama kişisel düşüncem odur ki; kulüpteki idari bazdaki bu kan değişikliğinde çok geç kalındı...
Görev yaptıkları 6 aylık süreçte tek yaptıkları olumlu icraatleri olağanüstü kongre alıp istifa etmeleri olan bir başkan ve yönetim düşünün.
Çok önceden almaları gereken bu son kararı piyango, kampanya benzeri hayali plan ve projelerle öteleyip, yıllar sürecek faili ve sonucu meçhul davalarla koskoca bir oyalayıp sonunda da arkalarında mevta bırakıp sıvışan bir başkan ve yönetim düşünün...
Hani ‘batan gemiyi ilk önce fareler terk eder derler’ ya görüldü ki öyle değilmiş... Kaptanı, çarkçıbaşısı, dümencisi can yeleklerini takıp kaza mahallinden hemen tüydüler!
Bursaspor kulübü son örneğini gördüğümüz gibi yıllarca masallarla idare edildi ve sonunda camia hikâye dinlemeye dahi razı hale getirilip bugüne gelindi...
Bizde bir hikâye ile bitirelim...
Annesiyle ilgilenmek zorunda olan ve kedisinden de bir türlü ayrılamayan biri vardır ve hayatını bunlara adamıştır…
Yıllardır tatil yapmamıştır. Sonunda arkadaşları bastırır, ısrarla tepesine binerler ve tatile çıkmaya ikna ederler. En samimi arkadaşına kalanları emanet ederken de şu tembihleri yapar:
‘Bak arkadaşım... Sana güveniyorum... Anneme günde iki kere telefon et, bir kere de uğra ve bir eksiği olup olmadığını sor. Kedimi de günde iki kere doyur ve 10 dakika sev, bana yeter...’
‘Merak etme’ sloganlarıyla uğurlanır ve bir hafta sonra yüzüne renk gelmiş, bronzlaşmış ve çok sıhhatli bir biçimde döner ve arkadaşı onu havaalanından alır...
Bizimki hemen sorar:
‘Kedim nasıl?’
‘Öldü’ der arkadaşı!
Bizimki yıkılır ve başını sağa sola çarpar ağlayarak. Biraz sakinleşince de şöyle der:
‘Yahu sen ne biçim adamsın, böyle mi söylenir bu?
‘Eee nasıl söyleyecektim ki?’
"İnsan kedin yumakla oynuyordu, yumak koltuktan yuvarlandı. Kedi peşinden koşmaya başladı, balkon kapısı açıktı, yumak aşağıya düştü, kedi de onu yakalamak isterken aşağıya düştü, kurtaramadık falan der…"
Sonra ekler gözyaşları arasında:
‘Peki, annem nasıl?’
Arkadaşı biraz durur, düşünür ve sonra başlar anlatmaya:
‘Vallaaa, annen yumakla oynuyordu!’
Bursaspor’un durumu da bu hikâyeden farklı değil…
Koskoca bir camiayı yumakla oyalayıp yoğun bakımdaki hastayı arkalarında bıraktılar.
Allah yeni yönetimin yar ve yardımcısı olsun...
