Kongreydi, seçimdi, yönetimdi, ‘adaydı vazgeçti’ gibisinden boş işlerle uğraşırken, şimdi de Tahsin Tam’ın istifası gündeme oturdu.
1994-95 sezonunu ortalarında merhum Nevzat Güzelırmak teknik direktörlük görevinden ayrılınca Bursaspor kendi çocukları Nejat Biyediç ile Ercüment Şeftalioğlu’na teslim edildi.
Nur içinde yatsınlar, o muhteşem İnter-Toto destanının mimarı olan bu ikili, bir sonraki sezonu tamamlayamayınca, o günden sonra ‘Bizim evlatlar’ hep kenarda kaldı…
Çok geriye değil yakın geçmişe giderek şöyle bir baktığımızda Bursaspor kökenli üç isim görüyoruz:
Ersel Uzgur, Adnan Örnek, Mustafa Er ve Tahsin Tam…
Ersel, Hikmet Karaman’ın göreve gelişine gurur yaptı, kapıyı vurup çıktı…
Adnan bir maç kaybedince duygusal davranıp görevi bıraktı...
Mustafa ise ilk göreve geldiği dönemde izlediği futbolcular beğenilmeyince ‘Başım belada’ diyerek ayrıldı…
Ve son olarak Tahsin’de alınan başarısız sonuçlardan kendini sorumlu görmüş olmalı ki o da bastı istifayı...
Kararı doğrudur, yanlıştır, geç kalmıştır, erken davranmıştır orasını bilemem ama bildiğim Bursaspor her yanı ile dört dörtlüktü yani ‘TAM’dı şimdi ‘yarım kaldı’ diyemeyeceğim!
Sezon başı kahvaltı da birlikte olduğumuz sevgili dostum, değerli ‘Tahsin hocam’ pozitif enerji, heyecan ve umut doluydu. Geride kalan 3 ay içersinde her geçen hafta görsel ve yazılı medyada gerek görüntüsü gerekse söylemleriyle şevkini kaybetmiş, bitik ve pasif bir profil çizdi.
Kararı hem Bursaspor’a hem hocama hayırlar getirmesini dileyerek bir başka ayrıntıya geçelim...
Kulüplerin içinden yetişmiş eski futbolcuların göreve getirilmesi Türkiye’de maalesef iyi sonuç veren bir uygulama değildir. Bursaspor gibi şampiyon olmuş köklü ‘4 Büyük’ takıma baktığımızda bu paradoksu görüyoruz...
Mesela; Fenerbahçe’de Rıdvan olmadı, Oğuz tutmadı. Aykut Kocaman ile İsmail Kartal dönemleri Sarı Lacivertli camiada çok tartışıldı.
Galatasaray’da Bülent Korkmaz, Hamza Hamzaoğlu dönemleri uzun sürmedi. Fatih Terim gibi kulübü ile özdeşleşmiş bir isim gönderildi. Okan Buruk topun ağzında.
Beşiktaş’ta Rasim Kara, Rıza, Ziya Doğan, Ertuğrul, Samet uymadı, en son şampiyonluk kazandıran Sergen Yalçın yollandı...
Trabzon’da Giray, Tolunay, Ali Kemal, Hami, Şota, Ünal Karaman ve Hüseyin Çimşir dayanamadı... Şenol Güneş kendi memleketinde kan kustu, ‘kızılcık şerbeti içtim’ dedi...
Geçmişteki bu olumsuz tabloyu ‘Kötü örnek emsal olmaz’ deyip geçelim...
Geleceğe umutla bakıp, ‘İsmail Ertekin’ hocamıza gönülden başarılar dileyelim. Tahta kapalı ama inşallah bahtı açık olur.
