Bursaspor’un geçen hafta donda ayazda oynadığı 3-3’lük Zonguldak maçından kalma zatürre başlangıcı bütün takımı sarmıştı, dün Karadeniz’de oynayacağı karşılaşmada olası bir kaybın sonrası hastalığın vereme dönüşme ihtimali çok yüksekti ve korkulan başa geldi!
Trabzon temsilcisi 3.95 milyon Euro gibi bu lig için hatırı sayılacak bir bedel karşılığı kurulmuş bir takım. Kanatları çok iyi kullanıyorlar, ayağa akılcı biçimde kısa pas yapıyorlar ama önemlisi önde pres yaparak rakibi çıkarmıyorlar.
Nitekim ilk düdük çaldığında görüldü ve anlaşıldı ki; Yeşil Beyazlı ayaklar ev sahibi 1461 Trabzon’dan öyle korkuyordu ki, bu maç boyu sergilenen ‘Cafer bez getir’ futbolundan belliydi!
Koca bir 45 dakikayı kendi kalen önünde kümelenerek tam saha tam kadro savunma yapmak hangi aklın eseriydi acaba? Akıllı, soğukkanlı, bilinçli bir oyunla defansı tercih başka şeydir, rakibinden korktuğun sinmek başka şey...
Birinde taktiğine güvenirsin diğerinde şansına!..
45 dakikalık bir devre düşünün, orta sahayı geçmeyeceksin ve haliyle de rakip kale de tek pozisyon bulamayacaksın...
Tövbe!
Çağatay’ın 20 metreden kullanıp karşısında duran koca kale yerine denize giden 39. dakikadaki serbest vuruşu unutursak bu kardeşe ayıp olur!
Maçın kırılma ve kader anı 43’de yaşandı. Buğra’nın kaleci Canberk’ten dönen şutunda Hakan topu 6 pas çizgisindeki Batuhan Kör’e gönderdi o da ağlara: 1-0... Bursaspor evlat kurşunuyla geriye düşerken ‘Eski Timsah’ ağlasın mı gülsün mü bilemedi arkadaşlarından gelen tebrikleri geri çevirdi belli ki kader böyle istemişti. Düşündüm de; dün mükemmel oynayan Taha Altıkardeş ile birlikte onu devre arası Trabzon’a paketleyen dönemin başkanı Emin Adanur acaba ne hissetti?
İkinci yarıda ilk devrenin karbon kopyası gibi geçti, ev sahibi önce Emin Alagöz’ün bazukası sonra da savunma arkasına sarkan Hurşit sızıntı golüyle skoru 3-0’a getirip horon tepti, Yeşil Beyazlı yönetim-teknik kadro ve de futbolcular onları seyretti.
Ben yazarken zorlanıyorum, tribündeki ekran başındaki Yeşil Beyaz sevdalılarını düşünüyorum da, kim bilir ne haldedirler onlara da üzülüyorum.
Yazık çok yazık!
