Ancak o gün orada olanlar, sevdiklerini kaybedenler, o 45 saniyeyi yaşayıp da cehennemden sağ çıkanlar asla unutmadı ve asla unutamayacaklar. Allah bir daha yaşatmasın. Dileğim bu, ancak biliyorum ki benzerleri yaşanabilir. Çünkü depremler bitmedi, bitmeyecek, olmaya devam edecek. Ve biz ders almadık, gereğini yapmadık, hala bir çabamızda yok.
Son 18 haftadır yazılarım üzerine. Ve bilinçli olarak bu hafta farklı bir şeyler yazmayı düşünüyordum. Ancak gazetem aradı, “ 17 Ağustos’un yıldönümü. Bu hafta depremi ve kentsel dönüşümü yazmalısın” dedi. İşte yazdım. Keşke Depremin sebep olabileceği yıkımları ve yaşatabileceği acıları yazılarla, kelimelerle önlemek mümkün olsa idi. Ancak insanları uyandırmak, tedbire yöneltmek, sorumluluğunu hatırlatmak mümkün olabilir. Belki yeni 17 Ağustoslar yaşanmasın mücadelesine katkı sağlayabilir. Bursa’da, dünya pek çok şehirde döndüğünden daha hızlı dönüyor adeta. Zaman su misali akıyor. Ve kentimiz kentsel dönüşüm adına, kısa sürede uzun bir yol almak zorunda. Mesele para kadar, organizasyona, uzmanlara, sosyal motivasyona, güven ortamına ihtiyaç duyan bir mesele. Siyasetten tamamen bağımsız hayati bir konu. Yapılacaklar belli, öncelikler belli, kaynaklar belli, zaruret de ortada. Zaman ise kalmadı.
Bu 17 Ağustos’ta, 1999’da kaybedilen canlara bir kez daha Allah’tan rahmet diliyorum.
Ruhları huzur bulsun, mekanları Cennet olsun inşallah.
Yaşayan yakınlarına Allah sabır versin, acılarını azaltsın. Bir daha benzer acılardan korusun. Bütün Milletimize ibret olsun, dersler çıkarmak nasip olsun.
Hz. Muhammed, “Allah Teala akıldan daha değerli bir şey yaratmamıştır” demiştir.
O halde mesele Allah Teala’nın verdiği aklı doğru kullanmakta. Ortak akılla çözümler üretmekte. Bilimin yolunu Dünyevi meselelere rehber yapmakta. “Neden Japon ya da Amerikalı 9 şiddetinde depremde ölmüyor da, biz 7 şiddetinde 17 bin 480 can veriyoruz ?” sorusunun cevabını biliyoruz değil mi?
Korona gibi, onu da biliyoruz. Tedbir almazsak, yayılacak ve sonu belli.
Sağlıkla kalın.
