Geçen kısa sürede korumacılık hakkında küresel bazda çok önemli makalelerin yayımlandığına şahit olduk.
Mutabık olunan şey, artık her toplumun kendine yetecek üretimi ne pahasına olursa olsun gerçekleştirmeyi hedefleyeceği ve başka ülkelere bağımlı kalmaktan kaçınacağıdır.
Daha önce yatırıma değer görülmeyen işler için toplumlar şimdi “ne yapabiliriz?” derdine düşmüş durumdadır.
Tedarikin garanti altına alınmasını hedefleyen bu arayışın, tüketici ve şirketlerin aleyhine sonuçları olacağı söylenmektedir.
Tüketicilerin istediği kaliteyi, istediği fiyata bulma noktasında zorluk yaşayacağı tahmin edilmektedir. Ürünlerin fiyatının artması tüketimi de azaltacağını iddia edenler vardır.
Bu eğilimin şirket karlılıklarının düşmesine neden olacağı ve buna bağlı olarak küresel boyutta kredi geri ödemelerinde problem yaşanabileceğini savlayanlar da ortadadır.
Karlılığın düşmesinin bir önemli etkisinin de hisse senedi değerlerinde önümüzdeki on yılda düşüş eğiliminin sürmesi şeklinde kendisini göstereceğini belirten yazılar da mevcuttur. Bu durumun haliyle finansman sorunlarına neden olması beklenir.
Gelinen noktada üretim yatırımlarına mal ve hizmet üreten kişi ve kuruluşların bir süre talep gelebileceği düşünülebilir.
Ancak sanayi yapısı ihracata dönük belli sektörlerde yoğunlaşmış olan bizim gibi ülkelerin bu süreçten tam olarak nasıl etkileneceği bir soru işaretidir.
Görüldüğü kadarıyla üretim kabiliyetimizin hızla çeşitlendirilmesi gerekmektedir.
