Kahramanmaraş merkezli asrın felaketinden sonra Hatay’da deprem korkusuyla arabada kalan ve depremde bacağını kaybeden çocuk, protez takma merkezi sayesinde hem proteze kavuştu hem de kapalı alanda kalma fobisinden kurtuldu.
Kahramanmaraş merkezli asrın felaketi depremde enkaz altından 3 gün sonra çıkartılan, bir bacağını kökünden kaybeden ve kapalı alan fobisi yaşayan 12 yaşındaki Suriye uyruklu Hasan Alcevher’e İstanbul Beylikdüzü’nde bulunan İrade Adımları Derneği tarafından fiziki ve psikolojik tedavisi yapılarak protez bacak takıldı. Değneklerle derneğe gelen ve kapalı alan fobisi sebebiyle tedavi süresi boyunca arabada kalan Hasan Alcevher’in, burada gördüğü hem psikolojik hem protez tedavisi sonrasında protezi takılarak, koltuk değneklerini bırakıp yürüyerek dernekten ayrılması başta Hasan olmak üzere herkesi çok mutlu etti.
Ortopedi Ortez ve Protez Teknikeri Şüheda Şimşek yaptığı açıklamada, “Hastamız 12 yaşında depremzede bir hastamızdı. Kalça bölgesinde ampute olan hastam, merkezimize ilk geldiğinde kapalı alan fobisi vardı. Biz bir olup ekip arkadaşlarımız ile birlikte bu yolu aşamalı olarak kat etmeye çalıştık. Hasan için fizik tedavi eğitimleri ve protez süreci çok olumlu ilerledi. Hasan’ın hiperaktif olması, güler yüzlü olması ve umudu sayesinde tedavi süreci daha sağlıklı bir şekilde ilerledi. Hasan tedavi süresi boyunca kapalı alanda kalmak istemediği için arabada kaldılar. Bu süreç onun için biraz zor geçse de atlattık. Protez takıldıktan sonra değneklerle gelen hastam, değnek kullanmadan merkezimizden ayrılması sadece onu değil hepimizi mutlu etti” dedi.
Depremzede Hasan’ın tedavi ve protez süresince arabanın içinde kalmasının kendilerini çok etkilediğini vurgulayan İrade Adımları Derneği Fizik Tedavi Teknikeri Beyza Hummadioğlu, şunları söyledi:
“Hastanın fizik tedavi seanslarında birlikte adımlarımızı attık ve her seans farklı bir hikayeleri vardı. Beni gerçekten çok etkiledi. Hem depremzede oluşu, iş yerimin yanında bir arabada kalışları, sabah görüyorum arabadalar, akşam görüyorum arabadalar. Bu durum beni gerçekten çok etkiledi. Hayata halen böyle mutlu bakmaya çalışıyor. Güler yüzlü bir çocuktu. Dışarıda değnekleriyle bile halen top oynuyordu. Her seans yürüdükçe, gerçekten yürümeyi ne kadar çok özlediğini fark ettim. Hem kas kuvveti olsun, hem de denge ve koordinasyon olsun biz çok ilgilendik. Hastanın hevesli ve mutlu olması beni de çok yormadı. Hasan gibi bir hastanın, hem zorlu süreçte hem de yaşı gereği hastanın yanında olabilmek beni gerçekten çok farklı hissettirdi. Hasta hayatı boyunca hem sağlıklı hem de çok mutlu, huzurlu olur inşallah” dedi.