Aşk acısı

Aşk acısı çekiyorum dedi. Hiç bir şeye konsantre olamıyorum… 
Aç gazeteyi bak diyesim geldi. Ne acılar var.. Ama acılar, dertler karşılaştırılamıyor, o da haklı. 
Anlıyorum desem? Ne kadar uzakta kaldı aşk acıları. Yoksa başka acıların gölgesinde mi kayboldu? 

Sonra, galiba hüznü kabullenmek gerek dedi. Ve öyle yaşamak. Kalbinin hani hafif sızlaması gibi. 
Belki de o sızı sana aşkı yaşatıyordur dedim. Kim bilir, beraber yaşanan güzel günlere, yeniden sever mi umuduna bağlayan görünmez bir iptir.

Ah bir ihtiyacı olsa diyor şarkı, olsa da beni arasa.. 
Senin ihtiyacın var belli ki. Sen ara.. Çaldırıp kapatma telefonu, ara, konuş. Bırak yüzüne çarpsın gerçek. Çivi çiviyi söküyorsa, acı da acıyı şifalandırır belki.. 
 
Unutmak? Öyle hemen kolay değil elbet. İçin yanıyor biliyorum. Bırak yansın, örtmeye çalışma üzerini. Körükle git yangına… Kor olmadan küllenir mi ateş?  

Yalan değildi yaşanan güzellikler. Onları hatırla. Şimdi ayrıldık diye kaybolmuyor yıldızlara dokunduğunuz anlar. Yıldızları seyret. 
Ona verdigin papatya çiçekleri de yok olmadı, bak mevsimi gelince yine gülümseyecek çimlerin arasından. De ki, beni unutsan da papatyalar bulacak seni. 

Ya da sarhoş ol. Aşk sarhoşu değil miyidin zaten? Dibine vur kadehlerin, seni ona götürecekse.. Ya da dibe vurduğunu daha iyi anlatırlar belki...

Şarkılar… Ah gözü kör olası şarkılar…  Nasıl da damardan işliyorlar.. Olsun, tadını çıkar. Sen de söyle, o duymasa da izi kalır göklerde.. Bir seda… 

Renklere sarıl.. Grinin tonları gibi değil aşk. Gökkuşağı da yetmez. Bütün renklerin sonsuz tonları var içinde. Sonra karanlığa bak. Hala görüyor musun o renkleri? Dünyanın öbür yanından yansıyor mu ışığı? Ayın parlayan yüzünde görüyor musun güneşi?

Nasıl da ısıtırdı kışları gülüşü! Ne çok şey yaşandı, ne zorluklar atlatıldı beraber! Şimdi yazlar üşütür oldu, farkındayım. 

Affeder miyiz birbirimizi? Özür dilemek aynı olmamak demek, bunu başarabilir miyiz? Ya da aynıyla yaşamayı öğrenebilir miyiz?

Galiba büyüdük.. Ve birbirimize küçük geliyoruz artık. 
Sözler incitir oldu. O tahtadan kılıçlar. Ya da biraz naz belki. Ama ne kadar büyüsek de içimiz çocuk. 

Hem ne diyordu şarkı? Sevmek anlaşmak değildir ki! Her şeye rağmen o çocuğu canlı tutmak değil miydi hevesimiz? Ben de işte, sevdim seni bir kere....

.Sevgiyle kalın.

Sevgiyle kalın