MAÇTAN ÇOK ÖZEL FOTOĞRAFLAR İÇİN TIKLAYINIZ...
Hani ‘öldük öldük dirildik’ denir ya aynen öyle... Eğer son düdük çaldığında ekran başında ya da tribünlerde dünyasını değiştirmeyen olduysa bilinsin ki bu yüce Yaratanın bir lütfudur...
90 dakika hiç düşmeyen bir tempo, iki takım kale önleri pozisyon hurdalığı... Özellikle maçın son üçte birlik süreci seyredenlere asır gibi geldi bitmek bilmedi.
Laçka olmuş sinirler boşalıp bedenlerde felç riski doğurabilirdi.
Medcezir olayı gibi bir şeydi işte… Karşılaşma boyunca hayal ve endişeden oluşan gel-gitler ile doluydu Yeşil Beyaz sevdalılarının kafası!
Ama bir bitti pir bitti!
Bursaspor sevenler gözyaşları içinde heyecan ve sevinçten sırt üstü yere serildi! Şampiyonluk sezonunda bile böylesi görülmedi. Oyunun ilk 1 saatlik bölümü kimin düşeceği belli olmayan karşılıklı iki golle sırat köprüsü üstünde geçti.
Ununu elemiş eleğini asmış, yeni sezonda Süper Lig’de oynayacak olmanın hayali ile rüyaya dalmış havadaki Ümraniye için sonuç dert değildi ama Timsah için kazın ayağı hiç de öyle değildi.
Rakibinden bir fazla gol atıp maçı 3 puanla kapatamaması durumunda TFF 1.Lig’de de güme gidecekti!
Nitekim ev sahibi ekip öyle net fırsatlar buldu ki; Yeşil Beyazlı ayaklar % 99’luk ihtimallerde ya kaleci Orkun’a takıldılar ya da yüzde birlik kabusla hovardaca harcadılar...
Ama olsun canları sağ olsun.
30 bin kişilik tribün ordusunun ateşlediği; ezberden değil yürekten oynayan, terini son damlasına kadar sahaya akıtan…
Eski görkemli günlerini geç de olsa sonunda hatırlayan bir takım vardı dün sahada.. Burak Altıparmak arı gibi çalıştı, Bruno kendini aştı, İsmail Yüksek ustalığa adım attı, Pedro sahada basmadık yer bırakmadı.
Kaleci Canberk net gollük pozisyonlara pençe üstüne pençe attı. Enver Cenk Şahin kim bilir kaç kilometre yaptı?
Tam ‘her şey bitti’ derken Uğur Kaan imdat kolunu çekti; belki de kurtuluşun habercisi Anneler Günü’nde ana sütü gibi ak ana sütü gibi helal hayati 3 puan Timsah’ın hanesine geçti..
Emeği geçenlere helal olsun.
