33 haftalık zorlu koca bir maratonun hikâye olduğu bir 90 dakikaydı dünkü Manisa’daki oyun...
Haftalardır uçtu-gitti-bitti diye ağıtlar yaktığımız o şanlı/namlı Yeşil Beyazlı armada; o eskiden bildiğimiz ve özlediğimiz Bursaspor gibi Ege’de esti üfürdü, sildi süpürdü...
Manisa’da dün bir kez daha görüldü ki; Bursaspor’un kendine esareti de futbolcuların eseri; sahaya boca ettikleri ter ve de ortaya koydukları cesareti onların emeği...
Bursaspor, dün kurtuluş adına Manisa’da bir zafer meşalesini daha yakarken, gireniyle-çıkanıyla-oynayanıyla kenarda çırpınan-yırtınan teknik kadrosuyla hedefte tek yürek, kavgada çok yürektiler.
Düşünüyorum da, istediği zaman "çok" olan bir takım, istemediği zaman niye "yok?" Bu tür maçlarda nasıl ve de ne kadar oynadığına bakmaktansa genel fotoğrafa bakmak daha akılcı olur...
Karşılaşma öncesi heyecan doruktaydı. Bursaspor adına atılacak erken bir gol çözüm getirecek, tersi durumun da ise yaşanan gerilim körüklenecekti.
Nitekim de ikinci varsayım gerçekleşince öyle oldu!
Ev sahibi ekibin golü erken geldi, sinirler gerildikçe gerildi. Bu yetmezmiş gibi bir de penaltı gelmez mi?
Canberk kendi yarattığı penaltıyı sadece kurtarmakla kalmadı, Timsah’ı hayata da bağladı... Bruno’nun sol çaprazdan ortasına kale sahası ön çizgisinde sıyırtma bir kafa vuruşu yapan Pedro skoru dengelerken, kazanma adına takım arkadaşlarını ateşledi.
Demek istediğimiz o ki; bu gol cinnetten-cennette muhteşem bir geri dönüşün anonsu gibiydi.
Yeşil Beyazlılar soyunma odasından geri döndüğünde ‘bu maçı alacağız, başka yolu’ parolasıyla kâbus gibi çöktü ev sahibinin üzerine. Oyuna dâhil olan Bifofuma topla daha ilk buluşmasında ‘Bismillah’ çekip meşin yuvarlağı galibiyet golü olarak rakip ağlara gönderdi. Penaltıdan duble yapan Pedro Silva tabelayı 3-1 ile süslerken ekran başında ya da kulağı radyoda olan Yeşil Beyaz sevdalılarını da 4 köşe etti...
Hani herkes diyor ya ‘Bursaspor’a mucizeler gerek’ diye...
Unutulmasın ki; gerçekleşen mucizeler, zordan gelene göz kırpar!
Umarım, dilerim öyle olur...
