Sayısız ruh hastasının kol gezdiği bir dünyada, bugün de ölmedim, diye şükreden nice kadın.
Değer görmeyen, küçümsenen, arka plana itilen, fikirleri, emeği, iyi niyeti, güzelliği, duyguları, bedeni sömürülen,
Erkeklerce, 'zayıf gördüm, karşı koyamayacağını ve kolaylıkla öldürebileceğimi düşündüm" diyerek kılıç darbeleriyle hayatına son verilen,
Dövülen, kurşunların hedefi olan, yakılan, parçalara ayrılarak bir bavulun içine sığdırılan,
"Ya benimsin ya toprağın" diyen sadistlerce hayatı söndürülen,
Genç yaşta evlendirilen, eğitim almasına hak tanınmayan, yetenekleri örselenmiş, cahil bir güruh tarafından geleceği hunharca çalınan nice kadın...
Bir mesajla, bir demet çiçekle, iki satır özlü sözle geçiştirilemeyecek kadar ağır yaşıyor aslında 8 Mart'ı bu ülkede onlarca, yüzlerce, binlerce kadın...
Ne zaman ruhsal bozukluğunu, gelişmemiş karakterini, kontrol edemediği duygularını, kabul etmediği hatalarını, acımasız vicdanını tamir ederse bu toplum,
işte o zaman 8 Mart'ın gerçekten bir anlamı olacak bizler için.
Bir kadının karnında can bulduğunu unutan toplum, her gün adı -kadın- olan o ağır sancıyı çekmeye mahkumdur.
Kadın bu toplumun yarısıdır ama iyileşmeyen en derin yarasıdır...
Kadın ne zaman içi yaşama, üretme, sevme, sevilme, değer görme, doyasıya gülme, mutlu olma, güven duyma, özgürce yaşama umuduyla dolu uyanırsa güne, işte gerçek 8 Mart tam da o gündür...
8 Mart'ı anlamını, amacını, çıkış noktasını biliyor ve anlayabiliyorsanız kutlayın ya da anın...
Gerisi lafügüzaf...
