Her alanda itibar kaybetmeyi sürdürüyor şampiyon marka...
İçler acısı...
Rezil bir havaya rağmen erteleme istediği halde federasyona söz geçiremeyen bir hale gelmiş koskoca kulüp...
Batan geminin malları misali gençlerine üşüşmüş kulüpler, ucuza kapatma derdindeler.
Canı sıkılan posta koyup çekip gidiyor, işine gelmeyen maça çıkmak istemiyor, kimi hoca beğenmiyor, kimi yönetici...
Yonetici desen topçusuna söz geçiremez halde.
Hocası takım kuracak ama malzeme dağılmış, dokunsan elinde kalıyor.
Ne yapsın belki lazım olur diye iki kaleci birden yazıyor yedeğe (ki çok lazım gerçekten!)
Taraftar burnundan soluyor, sıtkı sıyrılmış, bırak maça gelmeyi TV'ye bakası yok.
Herkes birbirine düşmüş durumda, kardeş kardeşe düşmanlık besler vaziyete gelmiş.
Kalpler kırılıyor, yollar ayrılıyor, dostluklar bitiyor, hatta kimileri kanlı bıçaklı oluyor bu uğurda...
Şehri kaybetmiş bir şehirli artık Bursaspor...
Kimine göre yük, kimine göre dert. Kimine eziyet, kimine göre, 'benden bu kadar, sen sağ ben selamet...'
Şehrin büyükleri sırtını çevirmiş, dönüp ne halde olduğuna bakmıyor bile.
Ziyaret için giriş basamaklarında birbirini ezenleri gördü bu gözler halbuki vaktiyle, basına poz verme yarışına girenleri.
Eline baklavayı, çini tabağı alıp koşanları gördü.
Şimdi herkes kapıyı, pencereyi kapatmış, "evde yokuz"u oynuyor.
Pekiii... Olsun...
Kulübün kaybettiği irtifa umrunda olmadığı gibi itibarını da dert etmiyor.
Biri sağdan vuruyor, diğeri soldan.
Evin biricik evladı, gözbebeği, inci tanesi, şamar oğlanına döndü.
Maskara ediliyor.
Dağılma tam olarak böyle gerçekleşiyormuş demek...
Her noktadan lime lime, tel tel dökülerek...
Amma;
Bu günler geçer elbet.
Hafızası kuvvetli olanlar inşallah bugünleri hiç unutmazlar.
Ancak,
Dağılanı toplamak zaman alsa da imkânsız değildir...
Biz bakalım yok olmamaya...
Bilmem anlatabildim mi asıl büyük derdi?
