Spor alanlarında sık sık duyulan öfke dolu pek çok tamlamadan birisi de ”Ruhsuz…” diye başlayanıdır.
Ya da kısaca, söylemesi kolay olsun diye “ “RUHSUZLAR”!
Tezahüratların hakikatleri ne ölçüde dile getirdiği tartışılabilir.
Filmlerdeki ruh çağırma sahnelerine muhakkak denk gelmişsinizdir. Genelde ilk seslenişin ardından “Geldiysen üç kere vur!” gibi bir talepte bulunulur ve ruh ile iletişime geçildiği varsayılır.
Takım ruhu, parayla satın alınamaz. Para, insanların işlerini yapabilmeleri ve hayatlarını sürdürmeleri için bir araçtır ama onları bir takım yapmaya yetmez.
Toplum bilimci ünlü romancı Chris Wiedener, bir takım olmanın ortak özelliklerini şöyle sıralıyor:
1- Her şeyden önce bir takımı ortak bir hedefe yönlendiren etkili bir lider lazımdır. Liderin takımın amacını sürekli canlı tutması ve herkesi bu amaç doğrultusunda aynı frekans ve aynı tempoda çalıştırması gereklidir.
2- Takım içinde “Birimiz hepimiz, hepimiz birimiz için” duygusunun hâkim olması gerekir. Herkesin birbirine destek olması, yardım etmesi şarttır.
3- Sıra dışı başarılar, büyük bir adanmışlıkla mücadele eden takım oyuncularıyla elde edilir. Takımın amacını kabullenmeyenlerin takımda işi yoktur.
4-. İyi bir takımda kimin ne yapacağı herkes tarafından bilinir. Bir takım, birbirinden farklı özellikteki üyelerden oluşur. Bir takımda hiçbir kimse diğerinden “önemsiz” ya da “değersiz” değildir.
5- Sporda yıldız oyuncular vardır. Bu oyuncular, herkesin kabul ve takdir ettiği üstün niteliklere sahiptirler. Takımdaki diğer üyelerin bu ayrıcalığı kabul etmesi şarttır...
Geçmişten bir hatırlatma ile bitirelim...
Her Bursasporlu 1994-95'ün İntertoto'daki o muhteşem takımın hayaliyle yaşar hep. O armada, Bursaspor tarihinin en sıkıntılı dönemlerinde Orhan Özselek ve Murat Gülez yönetimlerinin attığı adımlarla, takım olma ruhu yakalanarak yaratılmıştır.
