Gaziantep FK deplasmanında son 16'ya kalma mücadelesine çıkan Bursaspor, Bruno ve Matavz'ın olmadığı maçta beklediğimin de üstünde bir oyun ortaya koydu.
Yeterli mi elbette değil.
Beklediğimin üstünde diyorum çünkü haftalardır saç baş yoluyoruz.
Tatmin etmeyen oyun, isteksiz yüzler, berbat sonuçlar ve dibe sürüklenen bir Bursaspor izliyor olmak gönlümüzü hayli yordu.
O nedenle Gaziantep FK karşısında ortaya konan mücadeleye biraz tutunmak istiyorum.
Öyle ki;
Son vuruşlardaki beceriksizlik mi desem, yetersizlik mi bilemedim, yeşil beyazlı takımı resmen son 16'nın kapısından döndürdü.
Süper Lig'deki son sezonumuzda Malatyaspor'a karşı kaçırdığımız penaltıdan beri, penaltı atışlarını izleyemez oldum.
O nedenle Namık ve İsmail'in kaçırdığı net pozisyonlara içim yandı.
At bitir! Ama nerde?
Tamer Tuna, yavaş yavaş etkisini hissettirmeye başlamış.
Daha derli toplu, hücuma dönük ve en azından bi' şeyler yapmak isteyen bir Bursaspor seyrettik, geçmiş haftalara oranla...
Keşke Tuna bundan birkaç hafta önce dümenin başına geçebilseydi.
Gidişatı toparlamak, zamanlama açısından da baktığımızda bir tık daha kolay olabilirdi.
'Zararın neresinden dönersen kârdır' özdeyişi bize gerçekten kâr olarak işler mi bilinmez ama hocanın olumlu yönde etkisinin olduğu aşikâr...
Bu etkinin lige yansıması ve takımın yeniden canlanması şart.
Zira ikinci yarı oldukça çetin başlayacak ve zorlu maçlara gebe...
Hesap defterine baktığımızda bu açık nasıl kapanır diye büyük bir endişe içinde olabiliriz, kabul...
Ancak çıkmadık candan umudu kesseydik, zaten bu takımın derdini kendimize bu kadar yük etmezdik.
Kupa defteri kapandığına göre, varımızla, yoğumuzla tek bir hedefe kilitlenmek gerek.
O da;
Ne yapıp edip, play-off trenine binmek.
Ondan sonrası Allah kerim...
O aşamayı sonra düşünürüz.
Zaten battı balık, yan gider...
O halde hedef için gerekli nokta atışlar yapılsın.
Yapılsın ki atkılar büyük bir heyecan ve heves ile yeniden açılsın.
