Kırıldı işte!
Hem de çatır çatır...
Kim toplayacak, kim yapıştıracak artık Allah bilir.
Geçmişte yaptıklarına bakarak bir tahminde bulunursak bu haliyle mevcut yönetimin yapamayacağı bellidir...
Ne can dayanırdı Bursaspor’un durumuna ne asap ne de evdeki hesap!..
Her hafta bir veya iki kere “kırılma maçına” çıkarsan kırılacaksın sonunda.
Şu gerçeğin altını çizerek devam edelim...
Bursaspor’da gündem o kadar hızlı değişiyor ki ne anlatılır ne de anlaşılır. Böylesine bir deveran böylesine hezeyan görülmüş değil, olduysa da ben hatırlamıyorum. Hocasıyla futbolcusuyla gelen-giden, ayrılan-kovulan, sürgüne yollanan-kapının önüne konan ya da bohçasını alıp kaçan...
Haddi hesabı yok!
Ama en acısı görücüye çıkmış gelin gibi damat adaylarının Ümraniye maçında tribünde yer alması...
Yılmaz Vural, Kemal Özdeş, Tamer Tuna...
Bizim gördüklerimiz, duyduklarımız bunlar, belki dahası da vardır bilemiyorum...
Neymiş?
Takımı seyredip karar vereceklermiş!
Gidin maçı evinizde seyredin, ekibinizden birilerini de stada gönderin...
Yahu bu işler gizli kapaklı olur.
Bunu da ismi geçen teknik adamlar çok iyi bilir.
Çünkü hepsi bu işlerin piridir...
Bursaspor bu kadar mı ayağa düştü?
Soruyu tersten de soralım:
Bu takımı bu hale kim ya da kimler düşürdü?
Her kayıp sonrası, onu gönder bunu gönder...
Her kayıp sonrası kelle iste, kelle al...
İş teklifi götürdüğün Bursaspor kulübünün kapısının önünden geçemeyecek o adamlardan ‘ret’ cevabı al...
Sonra da hocasız kal...
Bunu da gördük ya!
İşe yarar mı bilmem ama tarihten bir örnekle bitirelim.
Bilindiği gibi Osmanlı'da çeşitli gerekçelere dayalı çok sayıda 'yeniçeri isyanı' vardır. 1651'deki isyanda sipahiler ortalığı yakıp yıkmış, çok kan dökmüştür.
Sonunda çocuk padişah 4. Mehmet hepsinin kellesini götürmüştür.
Geçtik Osmanlı tarihini, Bursaspor'un tarihini bilmeyenlere neyi anlatıyoruz ki?
İşte ben buna isyan ediyorum, kahroluyorum!..
