Temennimiz alınacak 3 puan ile başlayacak bir çıkış.
Erken saatte oynanmasına rağmen, herkes maçı izlemeye bir yol bulmuş şekildedir eminim.
Ve ilk düdük ile maç başladı.
Gereksiz bir penaltı ile geri düştük.
Erken gelen gol olması nedeniyle belki maçı çeviririz umudu ile maçı izlemeye devam ediyorum.
Lakin istekli gibi gözüksek de beklenen gol bir türlü gelmiyor.
Saniyeler, dakikalar geçiyor ama nafile…
İstediğimiz gol bir türlü gelmiyor, ilk yarıyı 1-0 geride kapatıyoruz.
Neyse ya koskoca 45 dakika daha var diye kendimi teselli ediyorum.
Sanmayın ki kafam rahat, bir yandan da puan tablosuna bakıp kahroluyorum.
İkinci yarı başladı. İlk yarıdaki istekli oyundan dolayı ümitliyim de . Ama golü yedik 2-0 oldu.
Zor tutuyorum kendimi ofiste… Sinir kat sayım tavan vaziyette….
İsmail’in kafa golü yine umutlandırıyor beni… “Döner” diyorum ya, “En kötü berabere döneriz”…
Konu Bursaspor olunca hep olumlu senaryoları hayal ediyoruz…
Umut ediyoruz ki bu kötü günler geçecek, bu kabustan uyanacağız.
Rakip bir gol daha buldu , 3-1 . Sonrasında o yıkım ile bir gol daha skor 4-1…
Tek kelime ile kahroluyorum… Gözlerim dolu dolu ekrana bakakalıyorum…
Ama elimden de üzülmekten başka bir şey gelmiyor , işi en acı kısmı bu.
Razı olmadığın bir sona karşı, yapacak hiçbir şeyin yok….
Süper Lig’e çıkmayı hayal ederken, bulunduğumuz durum gerçekten kabul edilir gibi değil.
Israrla yapılan benzer hataların bedelini hep birlikte ödüyoruz maalesef…
Nasıl düzlüğe çıkacağız inanın bilmiyorum ama mevcut futbol aklı ile olmayacağı da ortada.
