Sonrasında benzer tekerlemeleri adeta ezber yapıp çok iyi kullandığı sosyal medyadan paylaşan sayın yöneticimiz her kayıp sonrası şansızlıktan ya da hakemlerden yakınıp şöyle diyordu:
‘Bu maçı unuttuk, önümüze bakacağız ama kimse merak etmesin girdiğimiz bu sınavdan alnımız ak başımız dik çıkacağız...’
Sezonun üçte birlik bölümü geride kaldığına ve de bundan sonra kimse ‘lig uzun bir maraton’ diyemeyeceğine göre ne yapacağız şimdi?
Görünen o ki; sınavın sonunda Boğaziçi Üniversitesi’ni beklerken, ‘Açık Öğretim’e bile fit olan öğrenci velisi gibiyiz. İşin kötüsü, az da olsa sezon bitiminde boşta kalma ihtimali de var!
Allah korusun...
Kaleci Rüştü Reçber'in F.Bahçe’den İspanya'ya transferi sonrası yaptığı açıklamayı hatırlamanın tam sırası:
‘Barcelona'ya gittiğimde bana Frank De Boer'un dolabını verdiler. Dolabın üstünde onun, hemen altında da benim ismim yazıyor. Barcelona'da oynayıp ayrılan her futbolcu için bu işlem geçerli.’
Eğer bu uygulama Bursaspor'da da yapılsa, değil soyunma odasındaki dolapların üstü, Özlüce’nin dört duvarında isim yazacak bir satırlık yer kalmazdı!
Neden derseniz, son senelerde takıma gelenin, gidenin hesabı yok da ondan!
Çünkü ‘deneme yanılma’ yoluyla adam alıyoruz ama sonuçta, ‘deneme yamulma’ yoluyla kahroluyoruz.
Belki gözden kaçırdığımız olmuştur, meraklısı sayabilir ama ben saydım.
Ana transferi ara transferi derken, 7’si bu sezon olmak üzere son üç yılda toplam 23 yabancı oyuncunun yolu Bursa’ya düşmüş.
Eksiği var, fazlası yok!
İçlerinde yıllananı da var, forma giyemeden geri yollananı da...
İşin enteresanı ise şu.
2010’daki şampiyonluk turunun atıldığı son Beşiktaş maçında, yabancı kontenjanından sadece Ivankov, Ergiç, Batalla oyunda, Iglesias ise kenarda...
Şampiyonluk posterindeki Zapo’yu da hesaba katıp, bölük pörçük oynayan Kirita’yı saymazsak, Bursaspor en baba kupayı 4 yabancıyla kucaklamış.
Dönüp yakın geçmişle bugüne bakınca anlıyoruz ki; sorun yabancıda değil, transfere yabancı kalanlarda...
