Fakat pek de güzel seyrettik, seyretmeye de devam ediyoruz!
14 hafta geride kalmış, 13 maç oynamışız ama ne oynadığımız belli bile değil.
Varsa bir tanımı, belki de benim bilgim yeterli değil, o zaman affımı isterim...
Son üç haftayı kazanamadan tamamlamış rakip Gençlerbirliği'ne bakıyorsun, çaba var, istek var, gol arayışı var, mücadele var, yani en azından bir şeyler var.
O bir şeyler ile de golü buldular.
Dönüp bize bakıyorsun, ruhsuzluk var, isteksizlik var, ne yaptığını bilememe var, beceri noktasında büyük eksikler var, var oğlu var, saymakla bitmez...
Bizde de bir şeyler var ama hiçbiri elle tutulur cinsten değil.
Kaybetme lüksümüz yok dedikçe kaybediyor, git gide sıradanlaşıyor, dibe doğru sürükleniyoruz.
Hedef o kadar yukarıda kaldı ki, görebilir miyiz diye bakarken boynumuz yamuldu.
Fıtık olduk fıtık!..
Organize hücum yapamıyoruz, bir tane doğru düzgün final pası atamıyoruz, iki üç şık çalım atıp okyanus geçiyor, kale ağzında boğuluyoruz.
Tatsız, tuzsuz, yedikçe insanın boğazında düğümlenen hastane yemeği gibi lezzeti olmayan bir futbol oynuyoruz resmen.
Sıtkı sıyrılıyor insanın, içi kıyılıyor, hayattan soğuyor baktıkça.
Hiç bitmesini istemediğimiz maçlardan, konu nerelere geldi...
Bitse de gitsek kafasını yaşıyoruz, bu zorlama psikoloji de çok fazla üzüyor, dahası yoruyor artık.
Ben tükendim, biz tükendik...
Yorulduk umut bağladığımız her sezonun hüsranla bitişinden.
Biz arma sevdalılarında özetle vaziyet bu...
Peki;
Sizde durum ne formalı delikanlılar?
Ne hissediyorsunuz?
Ya da başrolünde olduğunuz bu korku filmini izlerken sizin de tüyleriniz diken diken oluyor mu bizim gibi?
Sorumluluk duyuyor musunuz mesela bu sevimsiz tablodan?
Bir nebze de olsa, canınız sıkılıyor mu?
Maçı anlatan spiker ne dedi biliyor musunuz?
"Alt sıraları yakından ilgilendiren maçta......"
Bursaspor ismi bu cümlenin içinde geçti.
Benim elim yazmak istemedi, geri kalanını boş bıraktım.
Bu ayıp size yeter mi bilmem ama benim söyleyeceklerim bu kadar!..
SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?
