Hayat eve sığar mı?
Sığmıyor...
Ne yapsak, ne etsek sığmıyor...
Sosyal insanlarız, iletişimimiz güçlü, feodal yapımız uzak kalmaya izin vermiyor...
İhtiyaçlarımız için, geçimimiz için sokak şart...
Çocukların açık hava ihtiyacı için, beden hareketi için sokak yine şart...
Hatta şuna da gülüyorum; söylemeden geçemeyeceğim...
Pandemi öncesinde de sanki herkes bir sporcuydu, pandemi döneminde vazgeçilmezleri oldu...
Neyse...
Ama market, pazar, doktor, hastane, eczane için sokak şart değil, mecbur!
Maskeli, kolonyalı, dezenfektanlı, sosyal mesafeli de olsa mecburen sokaklardayız...
Derin bir 'oh' çekiyoruz...
Maskemiz ağzımızı, burnumuzu kapatmış, maskelilerin bulunduğu yerlere doğru gidiyoruz ama ne mümkün...
Maskeyi çeneye, dirseğe hatta kemerine takmış dolanan tipler her yerde, her an çevremizde...
Sosyal mesafe zaten hayal...
Parklar, bahçeler, çay bahçeleri, AVM'ler dolu...
Çarşı, pazar keza öyle...
Peki ya önlem?
Yok!
Riskli ülke ilan edilmişiz...
Olur böyle vakalar...
İkinci faz yüksek gelmiş...
Gelmiş efendim, ne olacak?
Elinin körü olacak...
Öleceksin, öldüreceksin daha ne olsun?
Yakalanınca iyileşmek zorlu bir süreç ve geçse de mutlaka bir hasar bırakıyor....
İyileşip evinde ölenler de çoğaldı söylenmese de...
Gittikçe gerileyeceğine, çoğalıyor çığ gibi büyüyor...
Hatta geçen gün sosyal medyada bir yazıya denk geldim, güldüm hoşuma gitti katıldım...
"Korona aşısından önce, cehaletin aşısı bulunması için öncelik verilmeli" diye ...
Durum gerçekten çok ciddi...
Anlamak bu kadar mı zor?
Algılamak bu kadar mı zor?
Ne olur,
İşin yoksa, zaruretin yoksa kal evde...
Hz. Mevlana'nın çok güzel bir sözü var;
"Bir cümle yeter sözden anlayana, Destan yazsan farketmez laftan anlamayana"
Hayat Eve Sığar...
Evde kal, sağlıkla kal....
