Bunu destekleyen bir başka husus da iklim zenginliği. Yakın geçmişe kadar güçlü bir köylü nüfusu mevcudu ve ülkenin dört bir yanına yayılmış Ziraat ve Veteriner fakülteleri. Bunların mezunları da iş bekliyor.
Burada planlamanın, finansal desteğin önemi ortaya çıkıyor. Yani helvayı yapmak için her türlü malzeme var. Gerekli olan şey; karar ve ustalık. Geçmişte bunu becerebilmişiz. Kendine bu konuda yeterli olan, Dünyanın 7 ülkesinden biri olduğumuz hep söylenirdi. Son yıllarda kendimize yeterli olamamaya ve çeşitli tarım ürünlerini ithal etmeye başladık. Ne oldu da bu hallere düştük?
Öncelikle, tetiklenmiş bir köyden kente göç olayı yaşadık. Kırklı yıllarda köyden kente göçen bir ailenin ferdi olarak bunu 50’li yıllardan başlayarak bizzat yaşadım. Ellilerin başında 22,5 milyon olan ülke nüfusu bugün 83,5 milyona ulaştı. Buna ülkemizde yaşayan 4,5 milyon yabancıyı da ilave etmeliyiz. Ayrıca yılda 40 milyonu aşkın turist geliyor. Bunların tümü yiyecek, içecek.
Bunu temin etmek için de gübre, akaryakıt, tarımsal ilaç ve kaliteli tohum gerekiyor. Bunlara ilaveten; gelişen teknoloji sayesinde tüm dünyada yaygınlaşan tarımda mekanizasyon; olmazsa olmaz durumuna geldi.
Ülkemizin çok engebeli olan coğrafi bölgelerinde, mekanizasyonu yeterince kullanmak mümkün olamıyor. Ama bazı bölgelerimiz; örneğin İç Anadolu, Marmara ve Güneydoğu Anadolu çok müsait.
Üretimden hasada, bitkisel üretimden hayvancılığa, sulamadan ileri teknolojilere kadar her alanda kullanılması gereken tarımsal mekanizasyon ülkemizde hak ettiği değeri yeterince alamıyor.
Makine ihracatçıları Birliği tarımda mekanizasyonun önemini anlatmak için “Tarım ve Makine Sanayi Etkileşimi” adıyla kapsamlı bir rapor yayınladı. Rapor, başkanlığını Şenol Önal, genel sekreterliğini Selami İleri’nin yaptığı “Türk Tarım Alet ve Makinaları İmalatçıları Birliği” (TARMAKBİR) tarafından hazırlandı.
Tarımda mekanizasyonun önemi, yaşanan sorunlar ve geleceğe ilişkin hedeflerin yer aldığı raporda, öne çıkan sorunlar ve alınması istenen önlemler özet olarak şu şekilde sıralanmış.
1- Tarımsal Mekanizasyon Politikası:
Özellikle bitkisel üretim yapan işletmeler devlet destekleriyle ayakta kalabilmektedir. Geleneksel tarımdan, “koruyucu toprak işleme ve sıfır toprak işleme”ye geçişte daha fazla karmaşık bir yapıya bürünen mekanizasyon araçları, hassas tarıma geçişte akıllı tarım makinelerini ve mekatronik unsurları da beraberinde getirmektedir. Makinelerin gittikçe daha kapasiteli ve deyim yerindeyse “akıllı” hale geldiği bir dönemde, bu yatırımların yapılabilmesi için devletin muhakkak kısa, orta ve uzun vadeli bir “tarımsal mekanizasyon politikası” olmalıdır.
2- Makine Parkı Yenileme Eylem Planı:
Tarımda küçük ölçekli, geçimlik ve yarı geçimlik çiftliklerin baskın olması gibi çeşitli yapısal darboğazların yanı sıra mevcut makine parkının da oldukça yaşlı olması, verimli üretimin önündeki bir başka engeldir. Makine parkının yenilenmesine yönelik bir eylem planı hayata geçirilmelidir.
3- Finansman Desteği:
Tarımsal mekanizasyon araçlarının sağlanmasında finans sorunu var. Yapılan ekonomik analizlere göre traktör hariç tarım makinaları satışlarında bankaların payı yüzde 15 civarındadır. Çiftçinin finansmanında kooperatiflerin yaklaşık yüzde 6 ve finansal kiralama şirketlerinin ise yüzde 16 pay aldığı hesaplanmaktadır. Bankaların payının traktörlerde olduğu gibi yüzde 90’lar seviyesine çıkarılması için gerekli tedbirlerin alınması önemlidir.
Konuya devam edeceğim.
Corona’sız günler diliyorum…
SİZİN DÜŞÜNCELERİNİZ?
