Çalışma disipliniyle ün yapmış Alman halkı son 5 yılda, yine kendilerine ait olan en parlak büyüme oranını egale edip işsizlik rakamlarını tarihlerinin en aşağı seviyelerine çekmelerine rağmen ciddi bir gelecek kaygısı içindeler.
Dünya literatörün de German Angst olarak nitelenen bu sürekli endişe ve korku hâli, bir kısım orta sınıf halk nezdinde istenmeyen boyutlara çoktan ulaştı.
Yaşları 30 ile 59 arasında değişen ve orta jenerasyon olarak nitelendirilen bu kitlenin % 41’i Alman ekonomisinin gelecek yıllarda büyük bir düşüş yaşayacağını ve bu durumun kendilerini de etkileyeceğini düşünerek üzülüyor.
Uzmanlar sadece bu konuya endeksli psikolojik yardım taleplerinde artış olduğunu kaydettiler.
Orta jenerasyonun ancak dörtte biri Almanya’nın gelecekte de şimdi ki ekonomik konumunu muhafaza edebileceğine inanıyor.
Çalışan nüfusun 35 milyonu orta sınıf dahilinde.
Bunlar çalışan nüfusun % 70’ini oluşturuyor ve Almanya’daki vergi gelirlerinin % 80’i bu kitle üzerinden ödeniyor.
Araştırmanın en dikkat çeken kısmı ise, bu kitle içinde iyi kazananlar arasında gelecek kaygısı çekenlerin daha fazla olması.
Gelecekten endişe duyanlar ana sebep olarak; Ülkelerindeki uzman ve nitelikli personel eksikliği, teknolojik gelişmelerde geri kalma, iklim değişiklikleri ve ekonomiye yapacağı negatif etkiler ve göçmen sayısının kalabalık oluşu olarak dile getirilmiş.
Ayrıca her dört kişiden biri de, toplum her geçen gün daha agresif yapıya büründüğü ve yabancı düşmanlığının da tırmandırıldığı konusunda hem fikir.
Alman halkının ufku öyle açık ki; ekonomisinin en üst düzeyde olduğu bir dönemde ellerindeki verilere rağmen öngörülerini kullanarak ülkesi ve kendisi adına dertlenebiliyor.
İyi iken, aslındaolması istenmeyen ufuktaki gri rengi görebilmek büyük meziyet.
Bu bakış açısı zamanlama anlamında da avantajlar sunar.
İnsana, kitleye, yapıya.
İbretlik bakış açısı bu mu olsa gerek acaba?
Yine de, çıkarılacak dersler var diye düşünüyorum!
