Ancak ilk yarı boyunca iki kalede de tehlike yok, gol pozisyonu hiç yok.
Kombine hiçbir atak yok! İkisi de orta sahada birbirini oynatmıyor.
Maç hızlı ama futbolsuz!
Bakıyorum da; Bursaspor’da yine kanatlar yok.
Aslında var da ikisi de nafile! Çünkü bu yerin adamları değil.
Sağ uçta Shehu solda ise Burak Kapacak oynuyor.
İkisi de bekten devşirme!
Bir takımda kanat; hızla adam eksilterek sıfıra inen çabuk adamdır.
Söyleyin Allah aşkına Bursaspor takımında oynayan veya kenarda oturanlar (İgor da dâhil) arasında böyle stile sahip bir oyuncu var mı?
Hal böyle olunca da, kenarlardan yapılan ortalar ya dağlara taşlara gidiyor ya da ters taraftan taca çıkıyor…
Devre arası Yalçın Hoca kulak mı yoksa zılgıt mı çekti bilemiyorum ama ikinci yarı ilk düdükle birlikte görüldü ki Bursaspor çok değişmişti. Timsah o mızmız futbolu soyunma odasında bırakmış, ‘ya herru ya merru’ parolasıyla ‘burasının sahibi benim’ dercesine Balıkesir ceza alanını adeta yeşil- beyaza boyuyorlardı!
Ne var ki Balıkesir savunması; Okan-Oğuzhan-Doğa üçlüsü ile daha çabuk davranarak fırsat vermiyorlardı Yeşil Beyazlı ayaklara.
Önlerindeki; Furkan-Glumac ikilisi de ilk toplara basınca Bursasporlu futbolcular dolu gittiği rakip kaleden boş dönmek zorunda kalıyordu…
Beklenen gol bir türlü gelmeyince Yalçın Koşukavak artık herkesin ezber yaptığı klasik ‘B planını(!)’ devreye sokuyor Seleznyov’u sahaya atarak Kubilay ile ‘hücum timini’ ikiliyordu…
Ama dedik ya nafile!
Bursaspor’un taşıyıcı kolonu olması beklenen kaptan Özer Hurmacı aldığı her topu eziyor büzüyor sonunda kaybediyordu.
Bursaspor’un hanesine Diarra’nın direkten dönen şutu ile Burak Kapacak’ın yüzde 99’luk gol şansını yüzde birlik ihtimalle heba etmesinin dışında hiçbir artı yazmak mümkün değil.
Sen yazsan kalem yazmaz.
Şampiyonluk son maçta kazanılıp kaybedilmez. Böyle maçlarda, böyle puanlarla alınır ya da verilir.
Teknik kadro ve de Yeşil Beyazlı oyuncular futbolu inkâr eden halleriyle 2 puanı sanki kasten ve taammüden hibe ettiler.
Ve puanları da çok ararlar!
