Hayır!
Türkiye'deki teknik direktör sirkülasyonu öyle bir hale geldi ki artık ciddiyetini kaybetti, hızla absürtlüğe doğru ilerliyor.
34 hatalık maratonun hani neredeyse daha dörtte birinin bile tamamlanmadığı düşünülürse bu erozyonun daha da artacağı kesin…
Geçen sezona bakarak 14 teknik adamın kapının önüne konduğu gerçeğinden yola çıkarsak;18 kulüplü bu ligde sezon sonu her takıma en az bir hoca düşmesi çok muhtemel!
Kestirmeden söylersek; hiçbir teknik adamın başladığı sezonu bitiremeyeceğini iddia etmek sanırım kehanet olmaz…
Geriye dönüp ligin seyir defterine göz attığımızda…
Adanaspor, Adanademir, Bolu, Erzurum, Eskişehir, Giresun, Hatay, Karagümrük ve de Menemenspor yola çıktıkları hocalarla daha ilk virajda vedalaşmış!
Gidenlerden boşalan o koltuklar anında elde bavul kenarda bekleyen nöbetçi teknik adamlar tarafından doldurulmuş!
Meşin yuvarlağın döndüğü dünya coğrafyasının her yerinde kulüpler yeni sezon hazırlıklarına hoca transferi ile başlar.
Futbolun olmazsa olmazıdır teknik direktörler...
Hep tartışılır ya ‘Teknik adamın takıma etkisi nedir?’…
Kimine göre yüzde 10; kimine göre yüzde 100...
Ünlü İtalyan hoca Giovanni Trapattoni'nin yorumu ise şöyle:
‘İyi bir teknik direktörün takıma katkısı yüzde 10'dur derler.
Olabilir; ama kötü bir teknik direktörün zararı en az yüzde 50'dir!’
Bugün teknik direktör olmak için zamanında iyi futbolcu olmak yetmiyor, başka "meziyetler" gerekiyor. Tabii ki futbol bilgisi ama bunun yanı sıra öğrenmeye açıklık, tutku, hırs, kendine güven, planlama, analitik düşünme, ayrıntıcılık, karizma, biraz şans...
Soru şu:
Teknik adamlar karizmayı hangi noktada çizdiriyorlar ki kulüpler bavullarını ellerine verip gönderiyor?
Saha kenarında hoplayıp zıpladıkları için mi?
Yöneticiye, taraftara, futbolcuya, medyaya karşı mesafeyi koyamadıkları için mi?
Maç sonrası kameralar karşısında "düşünülmemiş" beyanatları yüzünden mi?
Yoksa hâlâ geçmişte "en iyi futbolcu" olduklarını düşünüp ve de her şeyi "en iyi bildiklerini" sandıkları için mi?..
