Ülke genelinde Erzurum’dan en fazla göç alan Bursa kenti Dadaşlar için deplasman değil.
Sanki kalesi!
Timsah Arena’da maçı izleyen 11 bin çift gözün dörtte biri konuk seyirciye ait…
Tribünlerde karşılıklı atışma/sataşma yok tam tersi dostluk/kardeşlik var…
İki takım da oyun şablonu ve saha içi dağılımıyla…
Adeta birbirinin karbon kopyası!
İkisi de 4-2-3-1 oynuyor ikisi de ilk düdükle birlikte adeta birbirinin nefes alışını kontrol ediyor.
Malum, Ezurumspor geçen hafta Adana’nın iki temsilcisinden birini dâhilde yenerken, Bursaspor diğerine hariçte yenilmişti…
Bu nedenle mi yoksa rakibe göre oyun planı gereğimi bilemiyorum ama Yalçın Koşukavak’ta Adanademir hezimeti sonrası o maçta ilk 11’de sahaya sürdüğü defans göbeğindeki Cüneyt-Rüştü ikilisinin yerine Anıl ile Diarra’ya forma verirken, yanında oturttuğu Atanasov’ un boşluğunu da Musa Araz’la doldurmuş…
Bursaspor acelesi olan insanların telaşı ve çabukluğuyla zamanla yarışırcasına başladı maça…
Yüksek temponun yanı sıra alışılmışın dışında özel ve özgün kazanma hırsı da vardı Timsah’ta…
Henüz ilk çeyrek dolmamıştı ki; soldan bir kenar ortada kaleci Sehiç boşa çıkarken, arka direkte kendini unutturan Diarra ‘dostluk buraya kadar’ diyerek doluya vurdu: 1-0…
İkinci yarıda Dadaşlar’ın oyuna ve de skora ortak olacağını düşünenler yanıldı.
Çünkü hafta içinde oynanan Edirne’deki kupa maçı sonrası iki gece Bursa’da ikamet eden Erzurum’un kardeş şehrinde 40 gün 40 gece kalsa bile gol atacak hali yoktu…
Bunu fark eden Yeşil Beyazlılar tribün desteği ile ikinci 45’te çok kontrollü oynayıp, maça taze kuvvet olarak giren deneyimli Selçuk-Özer-Seleznov üçlüsüyle önce maçın havasını indirdi ardından da skoru koruyup işi bitirdi.
Tamam; Bursaspor 90 dakika boyunca süper oynamadı ama kendine yetecek kadar ve sorunsuz oynadı ve hava/su/ekmek kadar ihtiyaç duyduğu 3 puanı aldı...
Akhisar ve Osmanlı’dan sonra Erzurum’u da eli boş gönderen Bursaspor için dün geceki galibiyet sonrası ‘Evim evim, benim güzel evim’ tekerlemesi sanırım yanlış olmaz…
