İçerde ve dışarıda envantere yazılan üçerden toplam 6 puan acaba bir rastlantı eseri miydi yoksa takım olarak verilen müthiş mücadelenin getirisiyle alın terinin bereketi miydi?
İlk 45 dakikada izlenimiz o dur ki; Osmanlı karşısındaki Bursaspor üst üste galibiyet şarkıları söyleyecek takım görüntüsündeydi…
Sadece kazanmak üzerine yoğunlaşan Timsah’ta yine özveri üst düzeydeydi…
Yeşil Beyazlı futbolcular Süper Lig yolunda döşenen kırmızı halının üzerinden yürürken, bir kez daha gördük ki; Yalçın Koşkukavak gerçeğin ve de geleceğin çatısını kurmuş gibi…
İlk yarıdaki Shehu’nun perdeyi açan golünün ardından Kubilay’ın topu ağlarla ikinciye buluşturması belli ki, üzerinde emek verilip antrenmanlarda çalışılmış bir pozisyon eseriydi…
Çünkü iki golde birbirinin karbon kopyası gibiydi!
Bursaspor ikinci yarıda skor rehavetinden mi yoksa rakibin gençlik direncinden mi anlayamadığımız bir görüntüye büründü.
Bu devrede 22,5 yaş ortalamalı Osmanlıspor’un fiziksel bir güç gösterisi vardı. Bunu duran toplarda Çağlar’ın kalesi önünde yaşanan manzaralarda da gördük, ikili mücadelelerde de!
Özellikle son çeyrekte Bursaspor’a baktım, rakibin baskısını reddeden oyunu kontrolünde tutan duruşu askıdaydı?
‘Herhalde’ dedim, ‘Bu takımı uyandırmak için Osmanlı tokadı gerekiyor…’
Aynen öyle oldu!
Mehmet’in farkı bire indiren golü sonrası Burak Kapacak şifre çözücü olarak son anda sahneye çıktı tabelayı damgaladı: 3-1…
Hiçbir takımın tam olarak hazır olmadığı bir ligde bu galibiyeti gelecek haftalar için referans sayabilir miyiz?
Ayakların alçıda olduğu dolayısıyla tribünlerin de sustuğu geçen sezon boyunca üst üste üç puanı bir türlü doğrultamayan, bu yıl ise ilk 4 maçında üçleme yaparak 9 puanı hanesine yazdıran yeni model Bursaspor için…
Galibiyet serisinin uzun ömürlü olacağı inancıyla başlığa astığımız gibi ‘Bir Sonraki Lütfen’ temennisinde bulunsak acaba abartmış mı oluruz?
Umarım ve dilerim Bursaspor bizi mahcup etmez…
