Üç direği resmen koruma altına alan kalesinde Çağlar devleşti, hemen önündeki bonus saçlı Sedat Dursun havadan kuş uçurmadı, ceza sahasını karış karış parselledi. Ev sahibi ekibin futbolcularına bir tabure dahi koyacak arazi vermedi.
Maç boyunca Eskişehir’e komşu ziyaretine gelmiş izlenimi veren Kubilay sıyırtma bir kafayla hayatının altın vuruşunu yaparken Yeşil Beyaz sevdalılarına derin bir ‘ohh’ çektirdi, ardından Latovlevici o müthiş bazukasıyla taraflı/tarafsız herkese ‘oha’ dedirtti!
Bütün bunlar olurken eline verilmiş ya da elinde ne kalmış ise onlardan bir takım yapmış bir de hocası vardı kenarda… Maç ve idman eksiği olmasına rağmen iki yeni transfer Çağlar ve Recep’i ‘bugün sünnet yarın deniz’ misali ilk 11’e katarak bir takım oluşturmuştu Koşukavak…
Zaferin şifresini kestirmeden söylersek:
Yeşil Beyazlı ayaklar rakibi önce uyuttu sonra da vurdu.
Fuat Çapa’nın öğrencileri müsamere tadındaki oyunu ile tribünleri mest ederken, bir puana gelmiş izlenimi veren Bursaspor’un tabelayı kovalamayacağı hissiyle tuzağa düştü.
Doğrusunu söylemek gerekirse tuzağa onlar düşmedi Yalçın Koşukavak akılcı ve sinsi planıyla Kırmızı Siyahlılar’ı esir düşürdü…
Futbolda son söz tabelanın olduğuna göre kazanan her zaman haklıdır mantığıyla şimdi tebessüm zamanı diyelim bildik bir fıkra ile bitirelim…
Nasreddin Hoca'ya bir leylek gösterip sormuşlar.
Nedir bu? Neye benziyor Hocam?
Hoca bakmış bakmış... Bi daha bakmış... Sakalını sıvazlamış...
Bilememiş! Hocam bu kuştur, kuş... Demişler.
Hoca bir daha bakmış, gülmüş...
Verin oradan bir makas demiş, tutmuş leyleği, bacaklarını yarısından kesmiş, koymuş yerine;
-Hah!..
Şimdi kuşa benzedi, demiş...
Timsah'ı da işte böyle kuşa döndürenlere sesleniyorum:
Tarih sizleri asla unutmayacak!
