‘Bir insan bir hikâyeyi 2-3 kez anlatabilir…’
Ancak; ‘Bir insan aynı hikâyeyi 2-3 kez dinleyemez!’
Sezon başından beri yazarı/çizeri yazdı söyledi.
Tribünde taraftarı, ekran başındaki sevdalısı feryat etti.
Tam 28 haftadır 7’den 70’e herkes ‘Bu gidiş hayra alamet değil’ dedi…
Yazana bozguncu, eleştirene nifakçı, sorana sorumsuz yaftası yapıştırdılar.
‘Bu takım iyi yolda’ diye gaz veren şakşakçılara, penbe mektupçulara inandılar.
Şampiyon apoletli Bursaspor otobüsünü üst üste üçüncü kez uçurumun kenarına dayadılar!
Hani şarkıdaki gibi…
‘Sussan olmuyor, susmasan olmaz. Yazsan olmuyor, yazmasan olmaz.’
Maç için ne söyleyebiliriz ki?
Sahaya bakıyorsunuz; oyuncu olarak 'torba kadro' taktik olarak 'çorba sistem!’
Bursaspor dün güzel bir Akdeniz ikindisinde Alanya’da son nefesini verirken…
Rakibinin eline ‘Ölümümden kimse sorumlu değildir’ bir kâğıtta tutuşturdu.
Çünkü Yeşil Beyazlılar rakip kurşunuyla vurulmadı intihar etti!
47’de Lima, 88’de ise Tunay’ın yakaladığı pozisyonlarda % 99’luk gol ihtimalini…
Yüzde birlik kâbusla harcamaları akıl alır gibi değil, ne anlatılır ne de anlaşılır!
Konuk tribünü dolduran Yeşil Beyaz yürekler bağırıyordu ‘Ölümüne Bursa’ diye.
Ama ilginçtir; zaten Timsah’ın ‘ölüsü geziyordu’ sahada!
Neyi yazalım, kimi söyleyelim?
Bu takım cesur mu?
Değil!
Bu takımda savaşan adam var mı?
Yok!
Bu takım ‘birimiz hepimiz için’ duygusunda mı?
Asla!
Bu takım da yarınlar adına bir ışık var mı?
Bize göre ufku kapalı, yolu karanlık.
Görüyoruz ki; onlar kötü futbola müptela olmuş.
Çile çektirmeyi seçmişler kendilerine ve sevenlerine…
Kim tedarik edecek o Bursasporluluk ruhunu?
Kim bu formanın cesaret ve yürek istediği gerçeğini onlara öğretecek?
Başkan mı, hoca mı?
Bugüne kadar yapılamadığına göre!
Bundan sonra olsa ne olur?
Yeri geldi artık; söylemeden edemeyeceğim.
56 yıllık tarihi çınar yok olma aşamasına gelirken, Bursaspor birilerine yol olmadı ya…
Pes doğrusu!
