Oyuncu tercihleri ve değişiklikleri üzerine olumlu ya da olumsuz çok sayıda yazı kaleme aldık.
Bugün Bursaspor'a farklı bir açıdan ekonomik bazda ve bilimsel veriler eşliğinde bakmaya çalışalım.
Belirli bir dönemde, genellikle bir yıl boyunca, bir ülkede o ülkenin vatandaşları tarafından…
Üretilen mal ve hizmetlerin parasal değerlerinin toplamına Gayri Safi Milli Hasılâ denir...
Bursa yılık 30 milyar dolarlık üretimiyle GSMH'ya en büyük katkıyı sağlayan beş büyük kentten birisi. Nüfusu 3 milyonu aşan bu kentin kişi başına düşen geliri yaklaşık 7- 8 bin dolar civarında.
500 bin civarında bir istihdam yaratan kentte 50 bine yakın işletme faaliyet gösteriyor.
Bursa'nın yıllık ihracatı 18 milyar dolar düzeyinde.
Okuma yazma oranı en yüksek kentlerden birisi.
Aynı zamanda ülkemizin en büyük iki otomotiv firması Bursa'da faaliyet gösteriyor.
Yine kış turizminde en fazla gelir yaratan Uludağ bu il sınırları içinde.
Sportif performans bir sonuç…
İşin bir de sosyolojik/psikolojik /ekonomik tarafı var.
Bu açıdan konuya bakıldığında gözlemlerimiz acı ama gerçek aynen şöyle:
Bursaspor bazı yönetsel doğruları şampiyonluk sonrası maalesef hayata geçiremedi!
Merhum İbrahim Yazıcı’dan sonra göreve gelen yönetimler…
Şampiyonluğu kurumsal yapılanma için bir fırsat olarak değerlendiremedi!
Altyapıya gereken önem verilemedi, düzenli ve kaynak getirici gelirler yaratılamadı.
Başarı sahiplenilirken, tüm camiayı kucaklayıcı/ bütünleştirici bir yaklaşım tam sergilenemedi.
Kulüp içindeki rekabetçi yapı korunamadı, parasal gelir verimli ve disiplinli bir şekilde kullanılamadı.
Kulüp teknik/stratejik danışmanlık hizmetlerinden yararlanmadı.
Yazıcı sonrası Erkan Körüstan, Recep Bölükbaşı ve Ali Ay yönetimleri ve de onların göreve getirdiği teknik ekipler şampiyonluğun ardından daha büyük hedefler için gerekli değişimi ve dönüşümü gerçekleştiremedi ve bugünlere gelindi.
İşte bu nedenle 3 sezondur tarihinin en kötü Bursaspor'unu izliyoruz!
