Bursaspor taraflı tarafsız herkes tarafından üç İstanbul kulübünün ardından Türkiye’nin en cazip kulübü olarak görülür.
Şehrin gelişmişlik seviyesi, camianın büyüklüğü, taraftarın enerjisi buna ana etkenlerdir.
Hal böyle iken yerlisi, yabancısı ilk fırsatta kapağı başka bir kulübe atmak için neden fırsat kollar hale geldi.
Bu noktada İstanbul meraklısı futbolcuları eleştirebiliriz; ama öncelikle özeleştiri de yapmamız gerekiyor.
Çünkü hatanın büyüğü bizde…
HEDEFSİZLİK
Öncelikle hedefsiz bir kulüp olmak özellikle yabancı oyuncuları soğutuyor. Son şampiyonluğunu 30 küsur yıl önce yaşamış camialar bile hala şampiyonluk hedefi ile yola çıkabilirken, 5 yıl önce bu başarıyı yakalamış Bursaspor’da ‘Şampiyonluk’ kelimesi adeta yasaklı gibi. İlk 5 hedefi dillendiriliyor. İlk 5 nedir dostlar? Diğer şampiyon kulüpler 2.liği bile başarısızlık kabul ederken, ilk 5 hedefi koymak nasıl bir vizyonsuzluktur ? “Bu şartlarda bu bile başarıdır” görüşü yanlıştır. Lazım olan şartları ( Güçlü başkan ve yönetim ) şehir olarak oluşturamıyorsak şapkayı öne koyup düşünmeliyiz.
İşte bunu hisseden futbolcuların mücadele gücü düşerken, hedefi olan takımlara gitme fikri sezon içerinde kafalarına yerleşiyor.
YÖNETİM ZAAFLARI
Özellikle ödemeler konusunda yaşanan sıkıntılar, profesyonel olan futbolcuları kulüpten uzaklaştırıyor. Bunun içinde kulüp planlı, programlı, güçlü, Bursa dışında da tanınırlığı ve çevresi olan kişiler tarafından yönetilmeli ki bu olumsuzluklar yaşanmasın.
TARAFTAR
Taraftarın eski enerjisini, rakipler için caydırıcılığını yitirmesini eleştiriyorduk ki daha da kötüsü oldu, tribünler boşaldı. Bu da futbolcuların motivasyonunu olumsuz etkileyen bir durum. Hiçbir futbolcu boş tribünlere sahip bir kulüpte oynamak istemez. Futbolcuyu paradan sonra en çok motive eden dolu tribünlerdir.
BEKLENTİLERİN FARKLI OLMASI
Taraftarın tek beklentisi kulübün iyi idare edilmesi, iyi transferler, alt yapıdan yeni yıldızlar çıkması ve sonuçta gelecek olan başarı. Yeşil beyaz sevdalılarının başka bir beklentisi yok. İşte bu noktada taraftar dışındaki bazı argümanların beklentileri farklı noktalara kayınca problemler de arka arkaya geliyor. Yani sadece kulübün başarısı için çalışma hedefinden sapılması, alınan kararlarda direk etkili oluyor. Bu da hataları ard arda getiriyor.
Tüm bunların yanında asıl büyük problem ise camiada esen hava…
Bursaspor Camiası’nda bir sevgisizlik, bir çekememezlik almış başını gidiyor. Bir çok unsur birbirine mesafeli ve kızgın ve birbirini rakip görüyor. Hatta bunu ileri boyuta taşıyıp nefret ediyor. Ama bu kızgınlıkların nedenini sorsanız alacağınız cevaplar kesinlikle tatmin edici değil. İşte yukarıda saydığım bu maddelerin çözülememesinin en büyük nedeni de bu. Oysa dışarıdan bakıldığında her şeyiyle imrenilen bir camianın mensuplarıyken, bunu b başarabilmişken, içerideki bu hava başarıyı, kulübün daha da büyümesini engelliyor. Bunun sonucunda da bir türlü kabuk kırılıp gerçekten büyük bir kulübün seviyesine çıkılamıyor. Sıradan Anadolu kulüpleri ve şampiyon kulüpler arasında bir yerde bocalanıp duruluyor. İşte bu nedenle de hedefi yüksek olan futbolcular ilk fırsatta kaçmak için fırsat kolluyorlar.
