Maç öncesi favori Bursaspor olarak gösteriliyordu. Açıkçası ben de aynı görüşteydim; ancak rakibin bu tip maçlardaki tecrübesi ve Bursaspor'un final maçlarını kazanamaması beni endişelendiriyordu. Gerçekten de tecrübe konuştu ve İstanbul ekibi kupayı kazandı.
Hücum, futbolu, önde basma, rakip sahaya oyunu yıkma, hızlı çıkma, kaleye bol şut. Ne derseniz deyin bunların hepsi bu sene Bursaspor tarafından en güzel şekilde uygulandı; ama gelin görün ki ligde sıradan bir takımın aldığı derece ve kupanın da kaybedilmesiyle aslında yapmamız gerekenin “Doğru futbol” oynamak olduğunu gördük. Hızlı hücumlarımızda telaştan elimiz ayağımıza dolanırken, çerçeveyi bulmayan şutların istisnaları da ancak direkte patladı. Final maçlarının, derbilerin ve stresli atmosferlerin tecrübeli ekibi Galatasaray’da Muslera’nın eksikliğini aratmayan yedek kaleci Sinan Bolat galibiyetin mimarıydı.
Galatasaraylı futbolcular şampiyonluğu ikinci bir kupa daha alarak kutlarken, Bursasporlu futbolcular ise tarihe geçme şansını kaçırdılar. Öyle ya tarih iyi futbol oynayanları değil, kader maçlarını kazanabilenleri ve şampiyonları yazar. Aklı transferde olan, gitmek istediği kulüplerle flörtleşen yada paraları geciktiği için böyle bir maç öncesi antrenmana çıkmama tehdidinde bulunanları gazeteciliğimizi kenara bırakarak maçın havası bozulmasın diye yazmadık; ama artık sezon bitti ve her şeyin konuşulması gerekiyor.
Bursaspor yeri geldi şampiyonları ile dahi yollarını ayırdı. Bu kulübün büyüklüğünü idrak edemeyen kim olursa olsun gidebilir. Bu camianın duyguları ile oynamaya kimsenin hakkı yok. İyi futbol karın doyurmuyor maalesef tabelaya baktığımız da çok da büyük bir başarı görünmediğine göre gitmek isteyenin yolu açık olsun. Bursa Atatürk Stadı’nda sarı kırmızı konfetilerin eşliğinde kupa töreni yapılması neden olanlar için kimse yalvaracak değil.
Bu camia elbet kıymet bilen, kendine layık gerçek şampiyon futbolcuları ve idarecileri bulacaktır.
