Geçen hafta eleştirilerimizden en büyük payı alan Hamza Hamzaoğlu, alınan mağlubiyet ve sahadaki kadronun uyumsuzluğuna bu hafta çok güzel ve doğru reaksiyon göstermişti.
En iyi maçında bile ancak vasat seviyesine çıkabilen Dzsudzsak ve formsuz Necid’i yanına oturtarak kendilerine gerekli mesajı verdi.
Özellikle forvet hattında ayağı yere sağlam basan, çabuk ve topu ceza alanı çevresi ve içinde hızlı gezdirip rakibin başını döndüren elemanlar, Deniz ve Sercan’a görev vermesinin karşılığını daha ilk yarıda alındı.
Pablo Batalla’nın rakiplerine karşı orantısız zeka uyguladığı, rencide edici paslarına arkadaşları bu kez çok iyi cevap verdiler.
Özellikle Deniz Yılmaz attığı goller ve rakibi rahatsız edici oyun stili ile o mevkiinin adamı olduğunu bir kez daha net olarak ortaya koydu. Çok sevdiği Timsah Arena’da ard arda ikinci maçta filelerle topu buluşturdu.
Sercan Yıldırım da attığı gol ve arkadaşları ile yardımlaşmada görevini yapanlar arasındaydı. Ülkemizin içinde bulunduğu hassas günlerden dolayı golünden sonra abartılı sevinç gösterisi yapmaması da gözden kaçmadı.
Traore’nin dikine oyunu ve doğru pas tercihleri orta sahayı rahatlatırken, Faty’nin fizik avantajı ile birleştirdiği istekli futbolu galibiyetin tamamlayıcı unsurlarıydı.
Emre Taşdemir sahanın pek haz etmediği yerinde biraz da mecburen yer aldığından. Görevini yapmak için elinden geleni yaptı.
Sonuçta önde basan, isteyen, rakibi sürüklese edip, sindiren, hücum zenginliği olan oyun anlayışı Bursaspor taraftarının olmazsa olmazıdır. Bu konuda bir kez daha haklı çıktılar.
Hamza Hoca da geçen haftaki eleştirilerin haklılığını görmüş oldu.
Taraftar demişken 45 binlik stadta 14 bin kişi vardı. Yani stadın 3te 1’i bile dolu değildi. Ceza yoktu, maç pazardı, saati de uygundu.
Anlaşılan ülkede yaşananlar, milli meselelere son derece duyarlı yeşil beyazlı taraftarları da etkilemişti. Gayet normal, etkilenmemek mümkün değil.
