Ligin dibine demir atmış bir takımsan ve son şanslarını kullanıyorsan özellikle üç puandan başka şansın yoktur. Buna karşın Eskişehirspor maça hiç de öyle başlamadı ve maçı da öyle götüremedi. Rakibi Bursaspor’un her anlamda kendisinden daha güçlü olması ve oynanan maçlardaki skor üstünlüğü kırımızı siyahlıları temkinli oynamaya itti. Öyle ki kırımızı siyahlılar adeta deplasman ekibi çekingenliğindeydiler.
Öte yandan Bursaspor maç boyu iyi değil belki; ama doğru futbolu oynadı. Cezalılar ve sakatlıklar Hamza Hoca’yı arayışlara itiyor. Traore ve Jem denemesi maç öncesi açıkçası biraz ürküttü ve meraklandırdı. Jem maç içinde çalışkanlığı, fizik gücü ve özgüveni ile dikkat çekti. Süre aldıkça daha faydalı olacağını gösterdi. Dzsudzsak’ın performansı geldiğinden beri yeterli değil; ancak bu oyuncu bu kadroda yedekte oturacak bir oyuncu da değil. Pablo ile ürettikleri gol ve oyun içerindeki diyalogları bunun sinyalini verdi. Arjantinli ile Macar’ı birlikte değerlendirmek doğru bir iş.
Erdem, Traore aksayan isimlerdi. Bekler ileri verimli çıkamayınca hücum genişliği de oluşmuyor. Traore ise ne yaptığının veya yapamadığının pek farkında değildi anlaşılan çıkarken tepkiliydi.
Zaman zaman oyun Bursaspor adına da çok dar bir alanda oynandı. Oyunun kontrolü Bursaspor’un elindeydi. Golün kahramanı Batalla rakipler pas bağlantılarını kesmeye çalışsa da yine takımı yönetti. Tangocu sahanın her yerindeydi.
Eskişehir halkı işin ciddiyetini kavramış ve bu sene hiçbir maçta olmadığı kadar stadı doldurmuşlar. Sesleri de gür çıkıyordu. Ancak sahadaki oyuncuları buna cevap verecek hırsta ve kalitede değillerdi. Böyle olunca da yine bir Bursaspor-Eskişehirspor klasiği! yaşandı.
Ligdeki konumunun tesadüfi veya şansızlık olmadığını gösteren oyuncu kalitesi ile kırmızı siyahlılar kendileri için böylesine önemli bir maçta bile Bursaspor’u fazla zorlayamadılar. Alt lige doğru adımlarını gittikçe hızlandırdılar.
Bursaspor ise korkulu rüya görmemek adına çok önemli bir galibiyet aldı. Bu haftaki Rizespor maçını kazanmak da şart tabi ki.
