1955 yılında Kars-Göle'de doğdu. İlkokulu Göle’de, ortaokulu Atatürk, liseyi ise Bursa Ticaret Lisesi'nde okudu. Sonra Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Babası Köy Enstitüsü mezunu bir öğretmendi. 1966 yılında tayini çıkınca Bursa’ya taşındı.
Babasının da telkiniyle, şu anda yaptığı işe girme kararı verdi. Ümit Sanayi adında bir firmaya girdi. Çelik raf montajı yapıyordu. Mal yurtdışından İstanbul’a geliyordu, oradan da Bursa’ya. Her gün bir kamyon mal indiriyordu. Sabah 7, gece 11 saatleri arasında çalışmak aslında ona çok ağır geliyordu. Akşam Ticaret Lisesi'nde okurken, bir gün kolu kırıldı. Buna rağmen patronu o haliyle çalışmasını istedi.
Patronu Ahmet Erol, 45-50 yaşlarında, Karayolları'ndan emekli, yüksek okul tahsilini 1955 yılında Amerika’da tamamlamış iyi bir makine mühendisiydi… Emekliye ayrıldıktan sonra bu işe girmiş. Ayrıca dört mahalle arkadaşıyla hidrolik kriko üreten atölyesi de vardı. Geceli-gündüzlü çalıştığı bu işyerinden 3,5 yıl sonra ayrıldı ve 24 saat geçmeden kendi işini kurma kararı verdi.
Cumhuriyet Caddesi'nde 20 metrekare bir bodrum katta çelik raf alım-satımı işine başladı. Kapı kapı dolaşarak müşteri bulmaya çalışıyordu. Oto yedek parçası ve bakkal dükkanları en iyi müşterisiydi. Aradan bir yıl geçmeden, öğretmen olan ağabeyi Gökçin Aras’a, “Öğretmenliği bırak gel seninle ortak iş kuralım” dedi. 1977 yılında ağabeyle güç birliği yaparak, Gazcılar Caddesi'nde bir mağaza açtı. Yine raf satışı birinci kalem işiydi.
120 metrekarelik bir atölyede 4 kişi ve 16 bin TL sermaye ile işe başladılar.
İlk boya ölçme kalite cihazını, market arabasını, market el sepetini, tel stantları, dekorasyon rafını biz hayata geçirdik. Fakat kısa sürede elde edilen umulmadık başarı, yönetim konusundaki eksikliğimizin kurbanı olmuştu. Anlaşılmaz biçimde rehavete kapılmıştık. Ağabey-kardeş iki ortak daha reaktif olmak için ayrılma kararı verdik. Bu karardan hiç kimsenin haberi yoktu. Mağduriyet olmasın diye tüm sermayeyi ağabeyime bıraktım. Ben ayrıldıktan sonra iki Gökçelik oluşmuştu. Dört yıl zarfında diğer Gökçelik borcunu fazlasıyla ödemişti. Burada ifade etmem gereken önemli bir durum var: Ayrıldığımız andan itibaren, şayet bu dört yılda başarısız olsaydık tekrar bir araya gelecektik. Birbirimizi hiç incitmedik.
Beş kişiden oluşan kadro ve 250 metrekarelik alanda sıfırdan başladı. 1990 yılında yine Küçükbalıklı’da 2 bin metrekare yer inşa etti. Şu an tel ve aksesuar işini bu yede yapıyor.
