XV.yüzyılın başında yapılan cami, Emir Sultan adına yaptırılmışır.
15,20X15,20 metre boyutlarında olan caminin asıl ibadet alanının üzerini, büyük bir kubbe örtmektedir. Caminin giriş bölümünde, şadırvanlı geniş ve güzel bir avlusu vardır. Bursa camileri içinde en geniş ve güzel avlusu olan cami budur.
Caminin kuzeydoğu ve kuzeybatı köşelerinde iki minaresi bulunur.
Cami, 1795 yılında tamamen yıkılmış, 1804 yılında, III. Selim tarafından tekrar yaptırılmıştır. Daha sonraki 1954 depreminde de zarar gören cami tekrar onarılmıştır. Ancak bu onarımlar nedeniyle özgünlüğünü büyük ölçüde yitirmiştir.
Bugün cami, sağlam ve ibadate açıktır.
Emir Sultan Camii'nin çevresinde birçok tarihi çeşme bulunmaktadır. Emir Sultan'a giderken gömütlüğün başında, Memiş Sokağı başında, 1821 tarihli bir çeşme bulunur. Biraz ilerde solda, 1743 tarihli bir çeşme daha vardır. Cami avlusunun batı merdiveni dibinde, 1851 tarihli bir başka çeşme daha vardır. Merdivenlerin solunda da üç gözlü bir çeşme bulunur. Bu çeşmenin yazıtına göre de çeşme, 1838 yılında yapılmıştır. Caminin kıblesinde, Hamam Sokağı'nın köşesindeki çeşme ise 1738 yılında yapılmıştır. Caminin Kıble duvarının köşesinde ise aynı tipte bulunan başka bir çeşme vardır ki, bu da 1738 yılında yapılmıştır.
Caminin doğusu ile güneyinde tarihi çınarlar bulunur.
Emir Sultan Camii'ne ilişkin Bursa'da birçok batıl inanç vardır ve halen bu inançlarını uygulamak isteyen çok sayıda kişi camiyi ve türbeyi ziyaret ederler. Örneğin, oğlu olmayan bir kişi, oğlunu Emir Sultan'a adayacağını söyleyince çocuğu olurmuş. Yine akıl ve sinir hastaları, Emir Sultan'ın gümütüne gelip sandukanın üzerine yatarak tedavi olurlarmış.
(WİLDE (1909) s.28; AYVERDİ II. (1972) s.282-288; KÜTÜK I. s.38; YALMAN (1984) s.34; VAKIFLAR (1986) III. s.56; BAYKAL (1950) s.144; ABDULKADİR KADRİ (1911) s.41; H. Algül, Bursa'da Medfun Osmanlı Sultanları ve Emir Sultan, İst. 1982; B.A. Cevdet-Evkaf, no.635; M.Kanık, Emir Sultan Çeşmelerinin Dili. YEDİİKLİM 1993, s.96;H.B. Kunter Emir Sultan Vakıfları ve Fatih'in Emir Sultan Vakfiyesi VD, C.IV, s.39-63; S.Ünver, Bursa'da Telkin Tedavileri, s.393; KOYUNLUOĞLU, (1935) s.164)
